Armoede slaat toe

Dat was schrikken vorige week. Met de alarmerende kop – “Armoede slaat toe” – viel woensdag Stadsnieuws in de bus. In drievoud nota bene. Ondanks de kennelijke “armoede” niet voor de hele flat één krantje, maar op elk adres drie keer de foto van een half afgebroken reuzenrad en daarboven het alarm “armoede slaat toe”!
Wat verstaan ze dan bij Stadsnieuws onder armoede, vroeg ik me af.
Bedoelen ze dat het kermisgeld nu op is en we helaas niet meteen alles aan kunnen schaffen waar Stadsnieuws nu weer reclame voor maakt?

“Rijk is wie zoveel bezit dat hij verder niets meer wenst”, schreef ik ooit volmaakt gelukkig en tevreden op de deur van een eenvoudig hutje. Achteraf zou je bijna denken dat om die reden mijn natuureducatie en eenvoudige verblijfsruimte nergens getolereerd konden worden. Ik had het gewaagd om dat “rijkdom” te noemen! Nee, volgens het Stadsnieuwsalarm iedereen arm. Zelfs de door mij tegenwoordig genoten luxe en weelde is kennelijk geen enorme rijkdom, maar “armoede”. Ik moet in nóg extremere mate méér consumeren dan de aarde per aardbewoner produceert, in nog extremere mate de aarde méér belasten met afvalstoffen dan onze planeet eigenlijk per bewoner kan verwerken! Zo niet dan krijg ik het etiket opgeplakt van levend in “armoede’! Want “armoede” is de luxe van wat dan zelfs wordt aangeduid met “minimuminkomen”!

Ondanks de milieucrisis geen woord over ‘maximuminkomen’ of alarmsignalen daaromtrent, maar alarm vanwege mensen met het zogeheten “minimuminkomen”. Gezien mijn bewust gekozen ‘maximuminkomen’ leef ik niet eens in armoede, maar al jaren zelfs in bittere armoede! Mijn tevredenheid en bewust gekozen ‘maximumloon’ zijn wettelijk niet eens toegestaan. Ik ben in feite verplicht om bij gemeente en bedrijven aan te kloppen voor betaling voortaan voor mijn stukjes. Je moet er toch niet aan denken. Dat zou pas echt armoede zijn. Als je hier toch ziet tot wat voor onzinverhalen dat leidt! En in Stadsnieuws lezen we dan zelfs dat we ons kennelijk niet druk moeten maken over een verantwoord en aanvaardbaar maximuminkomen, maar over een “minimuminkomen” waarmee we nog altijd meer consumeren dan de aarde eigenlijk aan kan. En die ongekende luxe heet dan “armoede”!
Nou, gegarandeerd wordt het in de praktijk zelfs hele schrijnende armoede als we blijven weigeren om ooit vraagtekens te plaatsen bij het werkelijke probleem: de gruwelijke reclamediscriminatie, de als vanzelfsprekend gepropageerde norm van rijkdom tot in het oneindige, het kennelijk totaal niet bestaan van zoiets als een ‘maximuminkomen’. Wanneer gaat onze regering het eens over de maxima hebben? Wanneer houdt de koningin een kersttoespraak over niets anders dan maxima?  

Bij de afvalcontainers liggen bij mij in de straat weer complete ameublementen.
Ik heb mijn huis lux ingericht met wat de afgelopen jaren op straat werd gezet.
Maar de telkens weer hun meubels, kleren, computers en televisies weggooiende bewoners zijn kennelijk niet uitzonderlijk rijk, maar arm! Ze moeten nog sneller de oude spullen afdanken en de nieuwe mode in huis halen. Met het oog daarop vult de reclame van de 24 Stadsnieuwspagina’s zelfs meer dan 20 pagina’s. En die laten geen ruimte voor de rijkdom van tevreden zijn met wat je hebt. Nee, we moeten een Mooiman keuken, Nuva keuken of minstens droomkeuken van elBé. We moeten nieuwe kleren van Frans Molenaar, Giordano, Carnalli, een dakkapel, schoenen van Verhulst en Van Lier, een maxicool airco, een Axi vloer, een nieuwe fauteuil, meubeltjes uit de chatteau collectie, een Rolf Benz leefhoek, topdesign uit de design outlet, een furminator, gigabike, whirlpool, Audi A4, nieuw huis aan ‘De Werf’ enzovoort.

Op de achterkant van de met kermisfoto en armoedealarm openende Stadsnieuwseditie staat met grote letters de kennelijk cruciale armoedevraag: “KERMISGELD OP?”. Maar zelfs dat mag geen reden zijn tot tijdelijk even consuminderen. “GEEN PROBLEEM”, GRATIS LAPTOP”, “GRATIS LCD TV”, “GRATIS PSIII”, schreeuwt de reclame. En zo nog eens vijf artikelen helemaal “GRATIS”.
Een stuk minder opvallend zijn de na gratis aanschaf maandelijks af te lossen bedragen van de afbetaling. En zelfs buitengewoon klein zijn daaronder de lettertjes met de mededeling dat we na zes maanden maandelijks het dubbele bedrag moeten betalen. Tja, met het door Stadsnieuws gepropageerde consumptiegedrag is het onvermijdelijk dat we over een paar maanden constateren dat het geld inderdaad op is en de armoede toeslaat.

voor overzicht per onderwerp van eerdere stukjes (met links)
zie weblogoverzicht: A tot G ,  G tot M,  M tot S  en  T tot Z.