Ik loop er met enige regelmaat langs, maar onlangs kreeg ik de aandrang om de leegstaande lokalen nog eens te bekijken.
De witte schoolgebouwtjes aan de Generaal Smutslaan zullen er niet lang meer staan. Het was trouwens al niet meer echt mijn oude school. Toen ik wegging heette het nog Gustaveschool, sinds een fusie echter De Triangel.
Ik reconstrueerde in welke lokalen ik gezeten moest hebben. Bij het aanschouwen van het vermoedelijke eerste klaslokaal, herinnerde ik mij hoe ik de allereerste schooldag de boel al ontregelde. We moesten op een tekenvel het woordje boom schrijven. Tot in den treuren boom, boom, en nog eens boom. Dat begon me snel te vervelen, en bovendien was ik de mening toegedaan dat een tekenvel gemaakt was om te tekenen. Wat ik na drie keer boom dan ook prompt ging doen.
,,Wat is dit?” vroeg de juffrouw getergd toen ze mijn tekening zag.
,,Dit is Jan Klaassen, en die heeft ’t aan z’n bloedvaten, en daarom moet ie meer Becel eten!” antwoordde ik naar alle eerlijkheid.
De derde dag zou ik volgens de overlevering geweigerd hebben om ‘vuur’ te schrijven met de mededeling: ,,Vuur is veel te gevaarlijk.”
Er schoten me meer jeugdzonden te binnen. Hoe ik met mijn toenmalige boezemvriend na enkele regenachtige zomerdagen door een tot modderpoel verworden knikkervlakte rolde, aangekleed en wel. En hoe ik met diezelfde boezemvriend de stopverf uit een raam stond te krabben, omdat we ermee wilden gaan kleien. Ook herinnerde ik me vaag iets van rotstreken, mij ingefluisterd door twee jongens uit een hogere klas, die zich regelmatig over mij ontfermden zoals de vos en de kater over Pinokkio. Van die jongens die al peuken van de straat opraapten, en spraken op zo’n vleierig toontje, met van die samengeknepen oogjes.
Op zich herinneringen die vaker boven komen drijven, maar ditmaal in combinatie met de aanblik van de plaatsen van handeling. Voor de laatste keer. Het was tenslotte maar een hoop stenen waar ik allang niks meer mee van doen had. De onthechting had al voor de sloop plaatsgevonden. Of was dat toch een vorm van zelfbescherming?
Reacties
2 reacties op “GUSTAVESCHOOL”
Gaan alle "witte" schoolgebouwen dan weg? En in welk jaar zat/ging jij van de Bernadette naar de Gustave? Opvallend dat ik me niets kan herinneren van een dergelijk jongetje wat jij dus geweest zou zijn. Wel om te gillen zo'n bijdehandje als je blijkbaar was!
Dag Ko
Leuk dat ik deze reactie van jou krijg over onze oude Gustaveschool.
Mijn herinneringen aan jou zijn erg beperkt daar ik jou heb leren kennen als invalkracht in groep 3(toen de eerste klas)
Ik viel toen in voor juf Annette , die met zwangerschap was.
Van Annette wist ik dat jij een bijzonder kind was
Zo hoorde ik een verhaal van haar dat jij meestal na het speelkwartier spoorloos was, het bleek dat jij dan in de bosjes zat en met kabouterjes aan het praten was.Pas nadat de juf had gezegd dat de kabouters nu moesten slapen besloot je mee naar binnen te gaan.
Zelf weet ik me nog te hetinneren dat jij een hekel had aan rekenen. Meestal was jij je potlood kwijt en gaf ik je een nieuwe zodat je weer verder kon, totdat ik na schooltijd een drietal doormidden gebroken potloden onder je kastje vond.
Ook reageerde jij meestal op de directeur dhr Bogers , een vrij autoritaire man, met een grommend keelgeluid. Je had toen al een behoorlijke mensenkennis.
Met oud/collega,s hebben we het nog wel eens over jou doordat we regelmatig je naam zien verschijnen in publicaties en dan zijn we best wel trots op jou dat je je eigen weg hebt gevonden.
Met vriendelijke groet,
Theo Becker