Alarmfase T voor Tilburgse kloostertuinen

In 2006 kwam de gemeente met een bijzondere T brochure over de Oude Warande. Zelfs van voorlichting over een bos, zo demonstreerde de gemeente, maken we reclame voor bebouwing en architectuur! Moet er soms midden in de Warande een of ander bouwsel komen, vroegen we ons af. En warempel: dat bouwsel staat er nu. En in diezelfde serie gemeentelijke parkvoorlichting verscheen in de biodiversiteitsweek de T brochure “Kloostertuinen”. Groot alarm dus wat betreft alle voormalige en nog bestaande kloostertuinen in Tilburg.

In mijn boek ‘Tilburg daar leeft meer dan je denkt’ staat een kaartje met 33 locaties waar oude bomen nog herinneren aan daar ooit gevestigde kloosterordes of nog altijd onderdeel zijn van een bestaand kloostercomplex. Maar in 32 van die oude kloostertuinen kan nu kennelijk zonder enige aantasting van religieuze cultuurhistorie worden gebouwd. Die plekken doen in de gemeentelijke T voorlichting ‘Kloostertuinen’ gewoon niet mee. Aandacht voor “kloostertuinen” in de vorm van totale ontkenning juist. Kortom: alarmfase T. Met 32 kloostertuinen is op papier al korte metten gemaakt.

En zware vespers dreigen voor het nog wél als religieus erfgoed erkende voormalige en nog bestaande groenbezit aan de Oude Dijk van de Zusters van Liefde. Want hoeveel liefde hebben de kruisheren van de T voor het daadwerkelijk nog bestaande groen! “Kloosters en kloostertuinen”, luidt meteen al hun eerste hoofdstuk. Dat lijkt misschien logisch, maar omgekeerd begint toch geen enkel Tilburgs architectuurboek met ‘Tuinen en tuinhuizen’. En in de volgende hoofdstukken verschuift nog verder de parkaandacht naar bebouwing: ‘Kloosters door de eeuwen heen’ en ‘Kloosters in Nederland’. Beperkt dan straks een T uitgave over stadsontwikkeling zich tot ‘Parken door de eeuwen heen’ en ‘Parken in Nederland’? Nee, maar de T voorlichting vindt het wel heel normaal om in een boekje over “kloostertuinen’, “Tilburgse parken” en het “Stadspark in het bijzonder” ons weinig anders voor te schotelen dan algemene informatie over kloosters. Ja, foto’s lijken speciaal gekozen om het feitelijke park te presenteren als niets bijzonders en eigenlijk al helemaal verleden tijd.

In het Stadspark broedde als unicum en voor menig bezoeker topattractie de enige grote bonte specht binnen de Ringbanen. Maar er wordt met geen woord over gerept. Over geen enkele vogel. Over geen enkele boom zelfs waar die specht voedsel zocht. Zijn hele biotoop ontbreekt, het complete leefmilieu. Van de informatie over het Stadspark in mijn boek vind je in de speciale gemeentelijke parkvoorlichting helemaal niets terug. Ook niets over het vroegere waterloopje en de groene herinneringen daar nog aan. Het boekje werd in het Stadspark uitgebracht op en als het hoogtepunt van de week van de biodiversiteit, maar is de ultieme ontkenning juist van de daar aanwezige biodiversiteit en bestaande stadsnatuur.

Hoe komt een gemeente, in de biodiversiteitsweek nota bene, na alle bouwborden voor de in mijn boek beschreven groene corridors ook nog eens tot dit soort parkvoorlichting? Toeval? Nee, ook op die gemeentelijke parkbrochure prijkt weer de vette T: de voortzetting van de campagne ‘Moderne Industriestad’ met als hoogtepunt in 1994 het demonstratief kappen en in alle opzichten omlaag halen van de Lindeboom. Onder de noemer T is het nog steeds dezelfde anti natuurcampagne die demonstratief háár invulling gaf aan de week van de biodiversiteit en daarbij in het Stadspark zelfs de nestboom van de spechten omlaag haalde.
En is het nu onderhand niet mooi genoeg geweest met die vuile T campagne, het blijven doordrammen met die T? Waarom moet Henk Kuiper telkens weer degene zijn die wijst op de aanhoudende T praktijken in Tilburg? Of Hein van der Schoot? Wanneer neemt de betaalde journalistiek eindelijk zijn verantwoordelijkheid? Wanneer doen onze politici eindelijk eens hun mond open over de smerige reclamestrategieën en de walgelijke reclamepsychologie waarmee de bevolking nu al jaren wordt bestookt en gehersenspoeld? Welke partijen pikken dit nog langer?