Hij maakte deze vroege zondagmiddag een wat verdwaalde indruk op het terras aan de Oude Markt.
Het Willem II-shirt dat hij droeg liet niets te raden over. Zijn twee metgezellen waren niet op het evenement gekleed. Maar ongetwijfeld liep het als een rode draad door hun conversatie. Het was de aanloop naar de laatste play off-wedstrijd, het stadium van de eindeloos lijkende overbruggingsuren. Leven tussen hoop en vrees had vooralsnog een heel andere betekenis.
Later die dag, toen het tijdelijke goede nieuws een feit was, zag ik in de Blaak een rood-wit-blauwe vlag met een Willem II-sjaaltje hangen. Het oogde als een poging om iets te vieren dat niet echt feestelijk was. Maar wellicht had de eigenaar van de vlag voorvoeld dat het wel eens de laatste gelegenheid kon zijn om voor Willem II een vlag uit te hangen. Gevallen van halfstok daargelaten.
De euforie van het nipte lijfsbehoud had al een zorgelijke onderstroom. Toen de uitslag bekend was, heerste er op de plek waar ik op dat moment was een gevoel waarbij scepsis over de toekomst domineerde boven tijdelijke opluchting.
Gisteren was ik even op het Willem II-terrein. Een pril, jong stelletje hing wat doelloos rond bij de loketten voor het afhalen van de plaatsbewijzen. Ze keken naar de geblindeerde luiken, de reclameborden, en de borden met ellenlange KNVB-reglementen. Maar ze keken vooral naar elkaar. In de Fanshop stonden drie medewerkers op een rijtje achter de toonbank. Ze onderbraken hun conversatie even om mij te begroeten, en lieten mij een paar minuten later onopgemerkt wegglippen. Wellicht waren ze zich aan het opladen voor de grote opheffingsuitverkoop tijdens de Stadionmarkt. Want dat was verre van denkbeeldig.
Ik had het vrij snel gezien. Op de terugweg hing het stelletje nog steeds bij de loketten. Het uitgestorven terrein was op deze landerige dinsdagmiddag een zeer geschikt decor voor hun prille idylle.
En in de Afrikaanderstraat werden de eerste oranje slingers aan de huizen bevestigd. Een mens moet ergens zijn hoop op vestigen als het om voetbal gaat. Veel dichter bij huis dan oranje lijkt het voor Tilburg niet meer te komen.