Van de stemgerechtigde Tilburgers is vijfenvijftig procent niet gaan stemmen.
Een ‘partij’ groter dan alle andere partijen samen! En hoe reageert de politiek op dit alarmsignaal? Hoe reageren we op wat er vlak voor de verkiezingen nog weer gebeurde met het vertrouwen van burgers die de politiek benaderden en inspraken in de commissie Fysiek?
Het gebeurde in Tilburg op 8 februari 2009 en vervolgens op 24 februari. Namens IVN en KNNV legde Theo Peeters in de commissievergadering uit dat het Tilburgse plan voor de landelijk in principe tot "tijdelijke natuur" bestemde terreinen toch echt van tafel moest.
De wethouder beloofde vervolgens nog in die commissievergadering dat dit plan in de raadsvergadering van 24 februari niet op tafel zou komen. Net als Theo Peeters, IVN en KNNV besloot ik dus verder mijn tijd niet te besteden aan benaderen nog van media of raadsleden. Het resultaat was binnen, zo werd ons nog eens verzekerd, we konden gerust zijn.
Op 24 februari echter kwam gewoon het oorspronkelijke voorstel toch ongewijzigd in de gemeenteraad!!! Als ik dat had geweten, dan had ik nog wel actie ondernomen. Zeker ten aanzien van de mooie toegevoegde praatjes die nu zelfs werden ingezet om het voorstel er toch door te douwen. Stadsnatuur zoals gememoreerd in mijn vorige stukje is nu dus ondanks de gedane beloftes en toezeggingen wettelijk onmogelijk. Er ligt nu ondanks landelijke aanbevelingen van de minister een verordening om in de gemeente T overal onmiddellijk op te treden tegen elke spontane natuurlijke ontwikkeling.
Hoe lang al
En hoe lang al gaat op dit gebied in Tilburg een heel andere macht kennelijk in tegen alles wat wordt beloofd en toegezegd? Begin jaren ’70 zouden in Tilburg plekken en terreinen zoals beschreven in het vorige stukje een belangrijke rol gaan spelen in door de gemeente op te zetten natuureducatie in Tilburg. Maar concreet gebeurde er zo weinig dat ik naar Den Haag vertrok om daar te werken bij wat daar toen ‘Dienst School en Kindertuinen’ heette.
Zodoende mocht ik daar nota bene een delegatie uit Tilburg mee ontvangen. Ze kwamen zich oriënteren vanwege toch echt serieuze plannen in Tilburg. Die waren zelfs zó serieus dat ze mij al vroegen om in Tilburg te komen werken en mij als eerste een baan al in het vooruitzicht stelden. Maar ondanks de mooie leus "Tilburg Totaal" gebeurde er totaal niets.
Jaren later heb ik toen uiteindelijk op een braakliggend terrein zelf een soort noodoplossing bedacht: natuureducatie met als leslokaal een hut en een daar permanent beschikbare docent. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat gaf ik uitleg bij alle wilde planten die ik van naambordjes had voorzien. Aan een stuk door vertelde ik over wat daar groeide, bloeide, kroop en rondfladderde. Dat voorzag dusdanig in een behoefte dat de wereld van reclamegekweekte behoeftes zich zo bedreigd en beconcurreerd voelde. dat na aanhoudende aanslagen ‘Huttonia’ moest uitwijken naar oude verlaten stortterreinen. En hoe reageerde de overheid toen! In plaats van enige bereidheid tot meedenken over dit soort natuureducatie alleen maar het omgekeerde: aansluiten bij de vandalen en ‘terroristen’! In tegenstelling tot grote particuliere zwembaden moest een natuurvijver vol salamanders zelfs worden afgebroken als zijnde in strijd met de bouwverordening.
Hoe lang nog
Gelukkig ging de natuur gewoon door. Op elk tijdelijk met rust gelaten plekje bleef ze proberen, bleef ze telkens weer opnieuw beginnen. En ik besloot om over dat nooit ophoudende leven dan maar te gaan schrijven. Eerst uitte ik mijn enthousiasme in de Koerier, later in boeken als ‘Piushaven levende have’ en ‘Tilburg daar leeft meer dan je denkt’.
Maar met de beschreven stadsnatuur gebeurden daarna juist hele rare dingen. Alsof niet alleen Henk Kuiper en ‘Huttonia’ moesten worden aangepakt, maar zelfs de hele stadsnatuur, elk potentieel Huttoniastaatje. In die commissievergadering van 8 februari scheurde ik demonstratief uit mijn laatste boek de pagina’s die inmiddels allemaal al achterhaald zijn. Samen met de woorden van Theo Peeters leek dat toch indruk te maken. Maar nu ligt er dus juist ondanks de beloftes en toezeggingen een verordening om biodiversiteit zoals bezongen in het vorige stukje overal in de stad onmiddellijk in de kiem te smoren.
Mensen die uiteindelijk zelf gemeenteverantwoordelijkheid nemen worden niet alleen al jarenlang tegengewerkt, maar gewoon gruwelijk belazerd en voor de gek gehouden.
Al jarenlang en zelfs pas nog weer vlak voor de verkiezingen. En hoe lang gaat dat schenden van zelfs de laatste restjes vertrouwen nog door? Naar de nieuwe gemeenteraad is dat hier de allereerste vraag: hoe herstelt de Tilburgse politiek het vertrouwen van de Tilburgers die niet eens meer gaan stemmen? Hoe herstelt de politiek het vertrouwen dat bij veel Tilburgers zelfs is gedaald tot ver beneden het nulpunt?
Reacties
7 reacties op “Vertrouwen”
Met ondermeer PvdA, Groen Links en Groep mRoos hebben we een amendement ingediend op dat voorstel vor die verordening omdat we juist wel rimte wilden voor meer biodiversiteit. Met namde de bepaling dat de begroeiing niet hoger mocht zijn dan 30 centimeter vonden we te rigide.
Wethouder Johan van den Hout stelde dat die verordening zonder die bepaling niet zou werken. Dan zou je nooit kunnen optreden in het geval van verwaarlozing. En Henk, op braakliggende terreinen kan er van alles groeien. Zoals ook stapels afval.
Die bepaling is bedoeld als stok achter de deur. Vd Hout heeft met de raad afgesproken dat er in de praktijk overlegd wordt met de eigenaar wat met het terrein te doen (of niet te doen). Meer biodiversiteit en spontane natuur blijft daarin wenselijk.
Volkomen eens met wat Arjen hierboven zegt.
De verordening is bedoeld om eigenaren/projectontwikkelaars die er letterlijk een zooitje van maken terug te kunnen fluiten.
Steeds maar weer nieuwe complottheorie
Er is in de commissievergadering van 8 februari beloofd dat een door de insprekers bekritiseerd voorstel niet in de raad zou komen. Met name Theo Peeters legde duidelijk uit hoe funest dat voorstel zou zijn voor de biodiversiteit in de stad. En vervolgens komt dat voorstel op 24 februari gewoon toch in de gemeenteraad, op geen enkel punt gewijzigd of aangepast. Dat zijn gewoon de feiten. Maar daarna wordt het dus nog zotter. Niet de onbetrouwbare gemeentebestuurders zijn het probleem, maar de misleide en met dit bedrog geconfronteerde insprekers. Als die constateren dat ze gewoon ordinair belazerd zijn, dan wordt dat hier zelfs vertaald als het
Door wie is dat in die commissievergadering beloofd?
De belofte is meteen tijdens de commissievergadering gedaan door de betreffende wethouder. In dit geval Johan van den Hout. Maar het gaat wat mij betreft niet om zijn persoon, maar om de structurele praktijk van betrokken burgers gewoon ordinair belazeren. En in het verlengde daarvan de structurele praktijk om burgers die daar dan nog iets van zeggen verder te negeren of zelfs uit te schakelen met allerlei beeldvorming en etiketten zoals hier nu weer 'het lanceren van complottheorie
Ik ben er niet bij geweest Henk. Ik geloof je meteen. Wist je by the way dat ik tegenwoordig ook weer burger ben?
Henk,
in de loop der jaren ben ik alle geloof in de visie van de politiek verloren. Of het nu gaat over de gedachte die achter Huttonia zit over over vele andere zaken in dit dorp. De dorpsgekken krijgen het keer op keer voor elkaar dat de slechtste oplossing wordt gekozen. De Piushaven en plan groene kamer zijn hier weer stuitende voorbeelden van.