In dichtvorm gaf deze site de voorkeur aan Marjo Frenk.
Zie ‘Verkiezingsrijm op Mei van Gorter‘. Dat vond ik toch wel al te gorterig.
Om Marjo’s wethoudersambities echter niet nog net voor de verkiezingsdag te torpederen heb ik mijn dichterlijke reactie maar even voor me gehouden.
Maar nu zijn de stemhokjes dicht. Dus hier komt ie:
"Een nieuwe lente, een nieuw geluid",
maar dan is Gorters ‘Mei’ nog lang niet uit!
Bezingend paradijselijke oorden
volgen nog honderdduizend woorden
over nimfen, velden, weiden, water
en dat stopt pas duizend regels later!Maar Tilburg kent nu dit werk van Gorter
in een verkiezingsversie: aanzienlijk korter.
Een soort toppunt van afslanken en beperken:
weg bloemen, vlinders, slanke berken.
Geen vogeltje zelfs dat zingt of fluit.
na zo’n twintig regels is het uit,
Vette allegorieën afgedankt,
Gorters Meizang afgeslankt
tot een vederlicht gedicht.
zonder zwaarte en gewicht.Hoe kan dan toch zo’n dichtgeschenk
eindigen met "Marjo Frenk"!?