,,Is dat ‘r misschien?" dacht ik voortdurend, terwijl weer een ander type mijn gangpad kruiste. Het was gemiddeld druk bij de Jumbo, en ik had haar nog niet gespot. Allemaal de schuld van Cees Buddingh’.
Het was begonnen na het lezen van zijn dagboek ‘En in een mum is het avond’. Hierin noemde Buddingh’ Tilburg af en toe. Bijvoorbeeld op bladzijde 150, toen hij vertelde over ontmoetingen met buitenlandse dichters tijdens Poetry International. De ‘vlammend roodharige’ echtgenote van de Schot Hugh Mac-Diarmid had hij ook Schots geschat, terwijl ze Brits bleek. En de Amerikaanse echtgenote van de Mexicaan Homero Aridjis leek hem ‘voor honderd procent een Tilburgse’. Toelichting ontbrak.
Goddank is er Google. Algauw vond ik foto’s van Betty Aridjis. Waaronder een plaatje uit de sixties. Knappe verschijning, zonder meer. Maar wat er Tilburgs aan was? Uit recente foto’s van Betty kon ik evenmin iets opmaken. Hoewel de duiding van Buddingh’ waarschijnlijk niet serieus bedoeld was, liet het idee van het Tilburgse prototype mij niet los. Vandaar mijn overpeinzingen bij de Jumbo, waar geen een passante mij typisch Tilburgs voorkwam.
De winkelende dames waren blond, donkerharig, verkreukeld, glad getrokken, sober, opgepoetst, of ogenschijnlijk weggelopen uit een aflevering van de Veerkampjes. Maar het leek me sterk dat ik er buiten Tilburg ééntje zou herkennen als een van ons.
Ik zag het evenmin in Sandra, die in Jumbo’s naam de schappen inspecteerde. Haar coupe soleil en haar zonnebanktint leken me niet regiogebonden.
Sandra was overigens zeer behulpzaam bij het zoeken naar bitterkoekjes. Ze ging zelfs speciaal voor mij navragen of ze voorradig waren. Wat helaas niet het geval was. Ik bedankte Sandra, en vervoegde mij even later bij de kassa. Waar ik Sandra weer trof. Althans, dat dacht ik. Maar het was Miranda. Zelfde kleurspoeling, zelfde zonnebanktint, zelfde lach, zelfde gelaatsuitdrukking. Toen ik Sandra hierna vlakbij Miranda langs zag schuifelen, werd het helemaal psychedelisch.
Voor één Tilburgs prototype is onze samenleving te divers. Maar we hebben wel Tilburgse Jumbomeisjes. En zolang ik in buitenstedelijke Jumbofilialen geen andere Sandra’s en Miranda’s tref, houd ik mijzelf graag voor dat het echt waar is.