Als het Amerikaans is, is het goed. (1 van 3)

Al jaren is op de universiteit waar ik aan verbonden ben, de economische faculteit het zwaartepunt, zowel in aantallen studenten als medewerkers. Eén ding valt me op: de sterke gerichtheid van economische faculteiten op Harvard Business School. De Universiteit van Tilburg heeft zelfs net als de Amerikaanse opleiding als missie ‘To educate leaders who make a difference in the world’.

De economische crisis werpt een bijzonder licht op deze missie. Bijna iedere bank die met veel geraas omviel (Lehmann Brothers) of met zware staatssteun gered moest worden (RBS, topman Fred Goodwin) werd geleid door een ‘leider die het verschil maakt’ – door Harvard-alumni. Omgekeerd: van alle grote succesvolle zakenlieden in de VS of elders hebben maar weinigen aan Harvard Business School gestudeerd – Bill Gates was er in ieder geval niet…

Deze kwestie ligt breder. De wereld kent de laatste jaren een internationalisering die -laat ik het zo maar noemen- vooral Amerikaans gedefinieerd was. Ook universiteiten moeten zich vragen stellen bij die ontwikkeling. De economische crisis heeft duidelijk gemaakt dat verschillende economische modellen om de voorrang strijden, en dat het niet meer per se het Amerikaanse model is dat wereldwijd de grootste invloed heeft of zal houden.

Internationalisering betekent dus niet langer slaafs het Anglo-Amerikaans model volgen. De hegemonie van dat model is verdwenen.

Ondertussen is de culturele identiteit van de Nederlandse universiteiten verbonden met het proces van internationalisering. De vraag is: overkomt internationalisering en globalisering ons, en hebben we ons er maar zo goed mogelijk bij aan te passen? Of is internationalisering in zichzelf iets nastrevenswaardigs?

Drs. Henri Geerts, Centrum voor Wetenschap en Levensbeschouwing