Nieuw Tilburgs Volkslied

"De stad een ziel en een identiteit geven", zo lazen we als hoog ideaal achter de moderne citybranding. Persoonlijk dacht ik altijd dat de stad van oudsher al een ziel en een identiteit had. Om stil van te worden zelfs. Maar nee, met de T had Tilburg eindelijk weer "ziel" en "identiteit". Ja, dankzij een soort plastische chirurgie met staal en beton had de stad ook "weer een gezicht" en zelfs "smoel". Dus laat ons zingen. Een nieuw lied! Want bij dit heugelijke feit hoort natuurlijk ook een bezield en toepasselijk nieuw Tilburgs Volkslied!

 

We lusse ze gruun: moderne versie 2009 

En dan hebben we nog unne Linde staon
daor piesen de hundjes tegenaon
Ja, lot ze mar koome,
we lusse ze gruun

Lest was dees lied op de TV,
mar ’t Lindecouplet dee nie mir mee.
Hoe is dè gekoome,
hoe kosse ze ’t doen?

Symbool van Tilburg, zeeje ze, is:
dè vèùl, klèèn, zèèkerig Mènneke Pis.
Hoe is dè gekoome,
hoe kosse ze ’t doen:

De Linde deeje ze dus omver,
we moesten aon de Schrobbelèr,
Ze zèn gekoome,
ze kapten ’t gruun.

De bloeme, de struìke meepesaant,
‘t restant van schôonste stad vant láánd.
Ze zèn gekoome,
ze kapten ’t gruun.

Gin wouten meer in park, plantsoen:
de verloedering lag daarna aant groen.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

t Schôon Julianapark voorheen,
ge kekter nou voort dwars doorheen.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

Parken nu pronken koud en kaal
met glimmende randen van metaal.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

"Welk park", vroeg men, "is favoriet?"
Meer keus dan stenen was er niet.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

Int Groenewoud vant aauw kafeej
de lindes om en weg ermee
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

Alom werd "onderhoud" gedaan,
geen boom of struik bleef dan nog staan.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

"Het wordt een park", zei men ijskoud
en dus verdween al’t levend hout.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

Een boek bezong de stadsnatuur.
Dus greep men gif, zaag zout en zuur.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

De beschreven groenstructuur der stad:
met name dáár ging alles plat.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

Op de Vijfsprong klonk protest nog luid,
toen trok men ’s nachts zelfs er op uit.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

We kozen een Heuvel groen as gras,
mar ’t werd nog kaler dant al was.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

De Linde terug weer in de stad
dat werd een versie zonder blad (zie foto).
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

De hele truc, zo kwam aant licht:
de doofpot nog veel verder dicht.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

Zelfs ’t aauw hotel de Lindeboom
werd City Hotel, het is geen droom.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

Tilburg van tilia, nee, dè nie,
mar van ‘moderne industrie’.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

De Linde nu echt weg ermee:
in plaats van ‘til’ nu voortaan T.
Ze zèn gekoome,
ze kapten het gruun.

En met die T wordt wijd verbreid:
onze nieuwe idiodentiteit.
Hoe is dè gekoome,
hoe kosse ze ’t doen?