In de Oerlesestraat was het vuurgevecht in volle gang, toen ik voorbijkwam. Hoewel ik niet ver van de vuurlinie verwijderd was, bleef ik buiten schot. De strijdende partijen hadden immers geen oog voor mij.
De kinderen aan weerszijden van de straat waren er op uit om elkaar te bekogelen. Volwassenen waren bordkartonnen figuranten in dit tafereel. De dame die op hoogte van het slagveld mijn pad kruiste, had dit niet begrepen. Ietwat bangelijk keek zij mij aan, terwijl ze zo dicht mogelijk langs de gevels liep. Ik glimlachte enkel. De sneeuwballen van het kamp aan de overzijde raakten nauwelijks de stoeprand. Maar volwassenen die niets moeten hebben van welke vorm van kinderjolijt dan ook, zijn natuurlijk van alle tijden.
Bovendien was het de laatste dag dat deze sneeuwlichting nog balwaardig zou zijn. Er was geen verse aanvoer meer bij gekomen, het wegdek was natuurlijk geruimd en bestrooid, en een groot deel van de witte sneeuw was reeds tot zwarte prut verworden.
Van stoepen en autoruiten werden de laatste ballen geschraapt. In de gedaantes van onschuldige projectielen vlogen de laatste restjes ijspretromantiek door de lucht. Want zo gaat dat in het zwarte prutstadium. Dat vaak synchroon loopt met het ophoopstadium. Want er ontstaan hoge opeenhopingen van bijeengeveegde sneeuw, vaak gemakshalve rond lantaarnpalen of bomen gedrapeerd. Op het Koningsplein zag ik vorige week zelfs een berg van meer dan een meter hoog liggen. In wezen ook een leuk speelobject, maar de grauwigheid van de sneeuw verried het komende verval reeds.
En het verval kwam. Urenlange druilerige regenbuien maakten korte metten met de laatste hoop op een witte Kerst. Uiteraard lag er her en der nog wat sneeuw op stoepen en daken, maar dat mocht geen naam meer hebben. Alles werd hard en glibberig. Van de zachte, witte mantel die de wegen bedekte restte enkel nog wat uitgekristalliseerde plakken, die soms nog in de buurt van het oorspronkelijke wit kwamen.
Samen met de uitgestorven straten, waarop mensen zich alleen begaven als het niet anders kon, was dit een mooie entourage om op een winterse eerste kerstdag een herfstig gevoel te krijgen.
Geplaatst