Grijp Marieke Moorman

"Grijp je kans", zie ik ineens bovenaan in de rubriek ‘Duzabloggers’! Maar dat was niet de titel van mijn laatste stukje. Warempel! Na maanden ongedeeld auteurschap is er ineens nog een andere Duzablogger opgestaan. Niemand minder dan wethouder Moorman! En met name van de kop boven de foto van haar eigen ‘kop’ sta ik perplex. Precies boven haar mooie haarpruik spoort ze me aan met de oproep: "Grijp je kans". Wat bedoelt ze daar nou toch mee? Heeft deze schat van een wethouder zich in het openbaar al niet kwetsbaar genoeg opgesteld? Moet ik hier nu mijn kans grijpen om ervoor te zorgen dat ze in Tilburg ook digitaal eens stevig aan de haren wordt getrokken?

Nee, ze bedoelt kansen grijpen op milieugebied! Ze bedoelt dat bijvoorbeeld Kees Kraak het draaiend huis beter moet isoleren. Over dat soort zaken schreef ze een prachtig, positief stukje. Het staat ook meteen integraal afgedrukt in de Tilburgse Koerier! In tegenstelling tot alle hier eerder door mij geschreven stukjes. Wat moet ik daar wel niet van denken? De lezer kan uit het stukje ook maar één ding concluderen: de gemeente doet het geweldig goed en doet geweldig zijn best. Maar heb ik dat verhaal niet eerder al gehoord van Loet Visschers?
En daarvoor Roel van Gurp? En Frits Horvers in de tijd dat hij milieuwethouder was? Hoor je ooit een wethouder vertellen dat de gemeente dingen niet goed doet? Zei zelfs Peer van Hassel al niet in grote lijnen dezelfde dingen?

In elk geval is er één ding waar vorige milieuwethouders het nooit over hadden: de crisis.
Die verwelkomde ik hier al een paar keer als heel positief. Maar o wee als ik ergens enthousiast en positief over ben! Al is het maar een hutje, een boom of een bloem, gegarandeerd dat de boel meteen wordt gesloopt, gekapt of doodgespoten. Of minstens komen er speciale publicaties, boeken, acties en campagnes om iedereen ervan te doordringen dat wat ik positief vind in werkelijkheid toch echt heel verschrikkelijk allemaal is. Zodra ik over iets enig enthousiasme weer voel opkomen gaan tegenwoordig onmiddellijk alle alarmbellen rinkelen, blokkeer ik volledig, word ik geconfronteerd met de grote T in mezelf: de T van Trauma. Maar wat schrijft nu zowaar Marieke Moorman over de crisis:

"…  waar een crisis is, is ook een kans. Vooral vanuit duurzaamheid geredeneerd zijn er positieve ontwikkelingen te noemen. We worden weer wat zuiniger met energie en doen langer met spullen, laten het repareren in plaats van weer het nieuwste van het nieuwste te kopen, nemen minder snel het vliegtuig en wat vaker de fiets. Gaan we toch de goede kant op zou je zeggen".

Nog even en Marieke legt ons uit dat "crisis" eigenlijk ‘zuivering’ betekent! Nog even en Marieke vertelt ons dat de zogenaamde ‘crisis’ zeer gewenst is, dat we die niet moeten bestrijden, maar aanwakkeren en stimuleren. Maar hoe zal er dan gereageerd worden op de afdeling Economische Zaken en door het speciale team voor de crisisbestrijding? Marieke mag wel oppassen dat ze daar dan niet inderdaad dat "grijp je kans" op een heel andere manier interpreteren en vertalen naar "grijp Marieke Moorman".
Maar ook die crisis zal Marieke dan wel weer zien als een kans: meer tijd voor de voormalige milieuwethoudster om stukjes te schrijven op TilburgZ, in de TilburgZe Koerier of voor ‘Duurzaam Tilburg’. Ja, met het oog op versterking van ‘Duurzaam Tilburg’ zeggen ze daar dan natuurlijk ook tegen elkaar: "Grijp je kans", "Grijp Marieke Moorman".