MICHELANGELO

De vrouw met de vale regenjas en het boek leken elkaar bij toeval te hebben gevonden. Ze zat gebogen over het lijvige inkijkexemplaar, dat midden in de zaak op een langwerpige tafel lag. De wijze waarop zij zich in het boek verdiepte had iets dappers en iets onverzettelijks.
Het was namelijk het complete oeuvre van Michelangelo. Een loodzwaar en levensgroot boekwerk, dat alleen aan de onverzadigbaren onder ons besteed is. Ik hoor daar niet bij. Ik had dit boek ook wel eens ingekeken, maar ik kon de overvloed aan mooie plaatjes niet verwerkt krijgen. Het bestuderen van zulke uitgebreide portfolio’s vergt een speciaal soort concentratie, die mij kennelijk niet gegeven is.
Ik had het idee dat de vrouw die concentratie evenmin had. Daarvoor bladerde ze te snel. Ze bekeek de prenten in een afgemeten tijdsspanne per bladzijde, en negeerde daarbij consequent de bijbehorende teksten. In korte tijd had ze zestig pagina’s omgeslagen. Ze wekte in elk geval wel de indruk dat ze het mooi vond. En ze wilde er klaarblijkelijk zoveel mogelijk van mee pikken, gezien de hoeveelheid plaatjes die ze trachtte te verwerken. Met grote vastberadenheid scheen ze de vesting die het boek was te willen nemen, al wist ze duidelijk niet hoe.
Er kwamen twee vrouwen haar kant op, met vergelijkbare regenjassen, en uitpuilende tassen van de HEMA, Zeeman, WIBRA en Euroshopper aan de hand. Ze hoorden kennelijk bij haar gezelschap.
,,Aon ’n taaaaaaafel!" meesmuilde een van hen met een gemaakt Amsterdams accent dat koddig bedoeld was. ,,Sit se aon ’n taaaaaafel!"
,,Is van Michelangelo" sprak de lezende vrouw bedeesd terwijl ze op het boek wees. Haar vriendinnen leken zich doof te houden voor de toelichting. Het boek stond voor een wereld die zij, intuïtief, niet wensten te betreden.
,,Kom je zo mee?", vroeg de Mien Dobbelsteenimitator. De lezeres knikte.
Terwijl haar vriendinnen zich naar de uitgang vervoegden, sloot ze zuchtend het boek.
Ze stond op, en pakte eveneens enkele uitpuilende tassen op van de HEMA, Zeeman, WIBRA en Euroshopper. Ze sloot zich aan bij haar vriendinnen, en leek zich in niets meer te onderscheiden van hen.