Dit stukje is de hier als apart stukje geplaatse reactie op ‘Reclameterreur’ van Arjen Roos. U vindt het daar ook als toegevoegde reactie, maar zonder de foto die ik hierbij graag nog eens laat zien.
De reclame vroeger, zoals bijvoorbeeld voor elektrisch koken, was niet dusdanig dat je het gewoon niet meer kon maken om bijvoorbeeld nog op gas te koken. We hadden op school ook beslist de psychische vrijheid nog om bijvoorbeeld geen Puch te kopen. Je telde zonder Puch toch ook nog wel mee, werd om dergelijke redenen nog niet dusdanig gepest of buitengesloten dat aanschaf van allerlei consumptiegoederen toch eigenlijk noodzakelijk was. Maar we waarschuwden wel voor de toekomst wat dat betreft. Dat deed ik op Odulphus bijvoorbeeld met commentaar bij allemaal reclamecollages. Daarin liet ik zien hoe geraffineerd we toen al werden verleid een aangepakt. En dat moest niet nog zotter worden, zeiden we, want dan zouden voor nieuwe opgroeiende generaties ontwikkelingsmogelijkheden gewoon worden afgesneden, zoals bijvoorbeeld de vrijheid om nog te genieten van natuur en andere niet of minder consumptieve zaken.
En is waar we toen voor waarschuwden niet de realiteit nu? De pesterijen, scheldwoorden en intolerantie die ik op latere leeftijd pas meemaakte rond minder consumptieve keuzes en ideeën, maken opgroeiende kinderen op school nu al mee. De huidige reclamedruk en dwingende consumptienormen zijn van een totaal ander kaliber dan in mijn schooltijd. Kinderen bestoken met reclame was toen ongepast en ongebruikelijk, dat deed je niet.
Nu hebben we zelfs complete commerciële zenders en programma’s, speciaal voor de "telekids". Reclame in de vorm van nieuws was vroeger eveneens taboe, gold als einde vrije pers, einde vrije meningsuiting. Nu hebben we in een nauwelijks te bevatten mate reclame in de vorm van nieuwsartikelen, documentaires, films, soapseries, complete bladen, bijlagen, boeken, tijdschriften, ‘geschiedkundige’ werken, ‘wetenschappelijke’ publicaties, websites, gratis chatboxen enzovoort.
En in wat voor mate is hier tegenwoordig zelfs de gemeentevoorlichting vervangen door reclame van winkelketens, horeca, industrie, architecten, bouwbedrijven, projectontwikkelaars! Hadden we vroeger zulke monsterverbonden als ‘Tilburg Moderne Industriestad’ en tegenwoordig de ‘T’!? En met zulke doelstellingen als geanalyseerd op deze website? Ja, hoe is het mogelijk dat die T-campagne nog doorgaat? Hoor je daar buiten het gemeentehuis en de betrokken ondernemers en reclamebureaus ooit een positief geluid over? En wat vinden raadsleden van dit reclamesyndicaat en de inmiddels toch duidelijk gebleken doelen, praktijken en achtergronden? Waarom horen we raadsleden hier zo weinig over? Ik begrijp hier werkelijk niets van. Het bestrijden van dit soort reclameterreur is toch niet alleen de verantwoordelijkheid van Hein van der Schoot? Of van mij? Is op het gemeentehuis die reclameterreur soms dusdanig dat die er in slaagt zich te poneren als een vanzelfsprekendheid waar je verder niet over praat!? Zijn de rechte strakke vormen van de T bedoeld zelfs als structurele ontkenning van alle delen van de hersenen met nog natuurlijke, gebogen vormen; verbod zelfs op het gebruik daarvan? Over die T denk je dus verder maar niet meer na?
Stel je voor dat we in de kunst ineens alleen nog het kubisme als kunst zouden beschouwen, of als muziek alleen nog geluidsgolven met rechte lijnen. Ik begrijp werkelijk niet meer waar in deze stad bestuurders en volksvertegenwoordigers mee bezig zijn.
Reacties
2 reacties op “Reclame vroeger en nu”
Inderdaad, een eeuw en zelfs eeuwen geleden ook al goederen en bezittingen die "status" verschaften. En in mijn schooljeugd ook al geraffineerde reclamepraktijken, en ook al voor de doelgroep jeugd. Maar dat was voor menigeen toen toch nog redelijk te overzien, te analyseren en op zijn werkelijke waarde te schatten. Maar het moest niet nog gekker worden. zeiden we. En dat is het punt: we hebben nu zelfs reclame voor reclame gekregen; het is zo onvoorstelbaar veel gekker geworden, en met zulke geraffineerde, nieuwe methodes en technieken. Wie is daar nog tegen bestand, nog tegen opgewassen? Hoe kunnen jongeren daarin nog overeind en zichzelf blijven? En wat als ook een gemeente als onafhankelijk bolwerk geen enkele steun meer biedt, maar een ordinaire reclamezuil wordt?
@henk beweert: "Dat deed ik op Odulphus bijvoorbeeld met commentaar bij allemaal reclamecollages. Daarin liet ik zien hoe geraffineerd we toen al werden verleid een aangepakt."
Toen ook al dus Henk, inedrdaad je eigen woorden.
En dat elektrisch fornuis was in de jaren dertig niet alleen maar een gebruiksvoorwerp: huishoudelijke apparaten bepaalden OOK je status!