Toen ik vorige week Marijke Helwegen op en neer zag dribbelen op de rode loper bij de ingang van Van Haren, dacht ik nog: "Ja, dat is er een."
Ik zag mensen even toe kijken en dan toch weer doorlopen. Ik dacht: "Als ik hier een tijdje blijf staan zit er wellicht een stadsgezicht in." Maar ik bleef uiteindelijk niet lang hangen.
Iets dergelijks dacht ik ook toen ik in de Nieuwlandstraat getuige was van een achtervolging, die de politie had ingezet op een vermoedelijke winkeldief of roofovervaller, die op de vlucht was geslagen. Ze overmeesterden hem tenslotte, maar ik zag of hoorde niks waar ik nou echt iets mee kon.
En dat zijn zo’n beetje de enige impressies die ik afgelopen week binnen heb gekregen. Ik ben namelijk zeer weinig buiten geweest voor mijn doen. De laatste voorbereidingen voor mijn achttiende jaarlijkse dichtbundel slokken mij nogal op. En mijn trouwe illustrator Linda van Erve is op haar beurt nogal opgeslokt door de vormgeving van diezelfde bundel, dus dat is een goed moment om eens een weekje over te slaan.
Volgende week weer een nieuw stadsgezicht. En de bundel wordt op 2 november om 15.00 uur in Paradox gepresenteerd, maar daar komen we nog op terug.