Hoe is het toch met Jack Spijkerman?

Bij het schrijven van mijn stukje ‘Betaald/onbetaald’ moest ik ineens weer denken aan Jack Spijkerman: de bekende Nederlander die (betaald) precies deed wat  i k (onbetaald) hem had geadviseerd! De moeite om nog eens te memoreren.

Ik leerde Jack Spijkerman eind jaren ’80 kennen op Terschelling. Dat eiland profileerde zich toen met een mooie, vloeiende, gekrulde letter ‘T’. Alsof je meteen de duinen en de golvende zee zag. Dus vluchtte ik weg uit Tilburg, ging werken bij Staatsbosbeheer op Terschelling. Daar genoot ik vooral ook van het jaarlijkse Oerolfestival met onder andere de geestige en komische Spijkerman. In een café in Midsland ging de bekende cabaretier zelfs aan een tafel naast mij zitten. Maar mij zag hij toen nog helemaal niet zitten. Ik had toen nog gewoon geld op zak. En dat interesseerde hem blijkbaar niet.

Maar begin jaren ’90 werd alles anders. "Onder deze corrupte omstandigheden beschouw ik geld niet meer als wettig betaalmiddel", zo protesteerde ik toen tegen de totale vervanging van gemeentevoorlichting door bedrijfsreclame (campagne ‘Tilburg Moderne Industriestad’).
Al snel daarna werd ik gebeld door de ‘kritische’ VARA. Via de telefoon mocht ik alles vertellen over die vuile, kapitalistische campagne. Ja, bij de VARA kon ik terecht met mijn verhaal.
Alles wilden ze weten over de door mij geconstateerde reclamepraktijken. En ik moest maar zo gauw mogelijk in het programma ‘Spijkers met Koppen’ heel Nederland komen uitleggen hoe erg in Tilburg de reclamecorruptie was.

Zo ging ik vol goede moed naar Utrecht. Daar zou ik in het rechtstreeks uitgezonden programma worden geïnterviewd door Jack Spijkerman . En die kende ik: ‘links’, kritisch naar commercie, walgend van commerciële omroep en destijds zelfs tegen de belangen van het grote geld in Amelisweerd. Maar wat betreft dat beeld werd ik even later danig bijgespijkerd. Eenmaal met hem achter de microfoon kwam er een soort spervuur met allemaal totaal andere vragen dan in het voorgesprek. "Hoe doet u dat zonder geld leven? Hoe betaalt u uw huur? Hoe koopt u een bloemetje voor uw moeder?" Van de afgesproken vragen werd er niet één gesteld. Mijn uiterste aandachtsmiddel moest ook bij de VARA met alle geweld worden gereduceerd tot op zichzelf staand item, niets anders dan merkwaardig doel op zich.

We zouden het over de campagne ‘Tilburg Moderne Industriestad’ hebben", zo protesteerde ik nog. Maar ook voor Jack Spijkerman was inmiddels het grote reclamegeld kennelijk heilig. "Muziek, muziek" schreeuwde hij, zodat niet wat ik verder nog zou zeggen, ondanks de meteen uitgeschakelde microfoon, misschien toch nog hoorbaar zou zijn. Maar Jack heeft het kennelijk heel goed in zijn oren geknoopt. "Jij moet bij de commerciële omroep gaan werken", zei ik.

Later ging hij dus inderdaad naar Talpa. Ondanks zijn nog lopend contract bij de VARA.
Maar helaas, zo’n groot succes werd dat niet, we horen nauwelijks meer van hem.
Die arme Jack. Laat ik hem nog één keer gratis advies geven: "Ga zonder geld leven joh. Geef al wat je bezit aan de armen. En je zult een schat in de hemel bezitten.
En een interview hier zelfs met mij op TilburgZ!"

(De laatste berichten zijn dat hij dit najaar bij RTL 4 weer terugkeert op de buis)