Toen ik hoorde van plannen voor een Tilburgse canon, had ik al zo’n donkerbruin vermoeden. En jawel hoor. Mijn persiflage ‘Canon van de Tilburgse geschiedenis’ was bij nader inzien een rake typering van wat komen zou. Ook de onlangs verschenen ‘historische canon van Tilburg in vijftig verhalen’ blijkt weer onderdeel van een lopende reclamecampagne. Een nieuwe publicatie ook weer in de reeks van moderne Tilburgse doofpotliteratuur.
Als vissen hun geschiedenis zouden beschrijven, zou daarin water uiteraard niet ontbreken. Toch heeft Tilburg nu weer een nieuw voorbeeld van totale vervreemding van eigenlijke wortels en werkelijk relevante geschiedenis. Het betreffende boek is dan ook een uitgave van een organisatie met een grote T in het logo. En vooral in het laatste hoofdstuk, ‘de T van Tilburg’, komt de reclameaap weerzinwekkend uit de mouw. De ‘historicus’ achter dit hoofdstuk is wel heel diep gezonken wat betreft reclame gieten in de vorm van geschiedschrijving!
De eerdere hoofdstukken vallen vooral in hun totaliteit op door de eenzijdigheid van de onderwerpen. Ook die moesten kennelijk stroken met de campagne ‘T’, zo niet zelfs aansluiten nog bij de eerder gepropageerde eenzijdigheid onder de noemer ‘Moderne Industriestad’.
In elk geval wordt nergens bijvoorbeeld ingegaan op de herkomst van bekende oude namen en toponiemen in Tilburg. Want al die namen verwijzen nog naar de tegenpool van ‘T’ en Moderne Industrie. Goirke verwijst nog naar goor (moeras, veen, natte hei), Broekhoven verwijst nog naar broek (nat bos). Groenewoud naar een groen woud, Moerenburg naar moer (veen), Hasselt naar hasselstruiken (hazelaars), ‘t Zand naar zandverstuivingen, Heikese kerk naar hei enzovoort.
Maar al heeft Tilburg uiteindelijk zijn bestaan volledig te danken aan natuur, die basis valt kennelijk volledig buiten de beperkende kaders "T" en "Moderne Industriestad’. Krampachtig moet daarom ook nog steeds de groene herkomst van de naam Tilburg verzwegen worden. Het boek verwijst naar "nog steeds zichtbare en beleefbare overblijfselen van het verleden", zo lezen we op de achterflap. Maar wat in Tilburg nog van het verleden zichtbaar is ligt vooral in de sfeer van groen en natuur. En dat blijft juist buiten beschouwing ter meerdere promotie van materiële en commerciële zaken. Typisch Tilburgse cultuur wordt ontkend ter meerdere promotie van de T-cultuur.
Eén hoofdstuk gaat over de Oude Warande, maar ook in dat hoofdstuk is niet één regel aan natuur gewijd. Zelfs aangaande de plek waar voor het eerst in Tilburg op grote schaal bomen werden geplant, heb je het niet over bomen, ook niet over de boom die op de oudste kaart het centrum van dat bos vormde. Dezelfde opvallende hiaten wat betreft parken, milieu en feitelijk alles wat niet onder de T-commercie valt. De Tilburgse geschiedenis, gesponsord door en aangepast aan de wensen van het reclamesyndicaat T!