Parkendag in Tilburg (2)

In mijn diaverzameling vond ik nog oude dia’s van het op Nationale Parkendag officieel te openen park in Tilburg Noord. Ter ere van de opening heb ik ze laten scannen. Dat was schrikken. Wat een vage, smerige plaatjes werden dat. Maar nog veel groter was de schrik toen ik op dezelfde plekken nog eens foto’s maakte van de huidige situatie.

zie nieuwe fotoserie met telkens foto’s van vóór en na de parkaanleg.

In een toch nog recente definitie van het begrip ‘park’ lees ik dat een park een plek is waar onder andere door aanplant van struiken een groene oase is gecreëerd. Maar op de plek die dus nu met Parkendag als ‘park’ wordt gepromoot zijn alle struiken juist weggehaald.

Maar ook als reusachtige bouwfolder in de openbare ruimte is dit ijzer- en betonpark een agressie en vandalisme oproepend gedrocht. En dan doel ik nadrukkelijk niet op de vijf dode en verdere bijna dode bomen. Een rake, artistieke verbeelding van de moderne visie op groen en de gevolgen daarvan. En zoals dat beton en ijzer als een dikke streep door de vijver krast! Een prachtige visualisering van de hier gepropageerde natuuragressie! Maar verder getuigen die harde materialen overal van compleet gebrek aan vakmanschap en creativiteit. Overal zie je constructiefouten, stijlbreuken, lijnvoering die helemaal niet klopt. Alsof een kind bezig is geweest dat nog geen vloeiende lijn kan trekken.

Hoe is het mogelijk dat de gemeente dit ‘park’ zoals het is opgeleverd überhaupt accepteert? Ja, dat zelfs promoot! Is dit weer de reclameconstructie T? Is de gemeente volledig ingehuurd als reclamebureau, volledig geïnfiltreerd door reclamejongens van bouwbedrijven en projectontwikkelaars?

Kinderen zijn net als volwassenen immuun geworden voor reclame, zo meldde pas op de voorpagina onder andere het Brabants Dagblad. Want op Internetsites lieten kinderen de aan te klikken reclames voortaan ongemoeid. Maar beseffen kinderen in hoeverre de bezochte internetsites zelf al geheel en al reclame zijn? Beseffen ze het reclamegehalte van msn en van gewone artikelen in het Brabants Dagblad? Beseffen ze dat in Tilburg zelfs gemeentelijke parkvoorlichting onder het hoofdstuk reclame valt? Snappen kinderen dat het kappen van hun oude hutbomen onderdeel is van een vuile campagne, hoe de moderne reclamemaatschappij ze met alle geweld dwingt om zich op jonge leeftijd al te bekeren tot ijzer en beton?