Houden van de stad (slot)

Natuurlijk was de overgang Tilburg ( en vooral de dagen op de hei met 11 heren om een nieuwe coalitie te vormen) Marrakech te groot om zomaar te nemen. Pas in het vliegtuig, vlak voor het opstijgen kreeg ik het bericht dat ze eruit waren en dat er toch een persconferentie kwam.

Ondanks de drie uur vliegen viel het niet mee het beeld van de Flierefluiter in Hilvarenbeek (waar de coalitie uiteindelijk gevormd is) los te laten en vooral de nieuwe wethouders even te vergeten. Hoe gaan zij zich voorbereiden op de nieuwe taken en op de overgang van oppositie voeren naar besturen? Behoeven Paul en Johan een kleding advies? Kan Joost Möller een speech houden ten behoeve van zeer uiteenlopende gezelschappen? In het Engels? Lukt het ons ook in dit coalitieverband een eigen gezicht te hebben? Lukt het om een succesvolle coalitie te worden in 2 jaar? Wat wordt de nieuwe verhouding in de raad? Hoe verder met de participatiebanen waarmee we in Tilburg al een flinke slag hebben geslagen? Wat zullen de reacties zijn op het plan om Midi toch te ontwikkelen?

De entree van Marrakech hielp erg om deze beelden en vragen snel los te laten. Een keur aan geuren en kleuren en vooral ook aan geluid dringt zich voortdurend aan je op. Na de eerste euforie over de gesluierde dames die ik gearmd zie lopen met meisjes die eruit zien als de gemiddelde 18 jarigen hier( naveltruitjes en behoorlijk zelfverzekerd), de traditionele Marrakech gebroederlijk met de modern uitziende jonge Marrokaantjes, begint ook het relativeren. Wegenonderhoud en verkeersproblemen om maar wat te noemen zijn niet aan de orde. Het probleem is in veel grotere mate dan in Tilburg aanwezig maar blijkbaar geen probleem. Een milieuzonering zou de gemiddelde leeftijd van alle Marrakech’ onmiddelijk zwaar doen opvijzelen. Iedere avond voelen we ons alsof we de gehele dag bermtoerist hebben gespeeld langs de A2 ofzo, lichte kleding is grauw en niet vanwege de vele auto’s (hoewel er toch wel veel zijn, vooral oude taxi’s) maar vooral de duizenden brommertjes zijn hier debet aan. Een klokkenluider om 07.00 ‘sochtends is een lachertje vergeleken met de vasthoudende versterkte roep om Allah vanuit alle moskeeën door de hele stad, ongeveer om de 5 uur, dag en nacht. Zwerfkatten,hondenpoep en dierenwelzijn om maar iets te noemen, zijn problemen van een welvarend land dat andere problemen al heeft opgelost. Bijvoorbeeld het probleem van ledigheid; jaloersmakend is het vermogen van Marrakech om hun dagen te slijten (in tevredenheid?) voor hun kistje met sigaretten die los worden verkocht, of noten of fruit of noem het maar. Ambachtslieden te over, werken in woonwijken gaat samen met de opvang van mensen met een handicap (die zet je in hun oude rolstoel de gehele dag in de werkplaats). Hoogbouw? Geen probleem; er is ooit besloten dat nooit hoger dan de moskeeën mag worden gebouwd.

Ik heb genoten van de sfeer, van de vriendelijke mensen en van de geuren en de kleuren. Het was er zeer warm letterlijk én figuurlijk en ik adviseer het nieuwe college dan ook een drie-daagse naar Marrakech om onder het genot van een waterpijp, een potje zoete muntthee en een lekkere couscous te praten over de echte problemen van onze stad: de eenzaamheid onder ouderen, de letterlijke en figuurlijke ruimte die nodig is voor de jeugd en de aandacht die er moet blijven voor armoede en voor de oplossingen ervan, hernieuwde aandacht voor integratie, voor emancipatie en voor participatie. Naast de wil om aan een tolerante,duurzame en groene stad te blijven werken. Mijn partij gaat ervoor.