,,Maar dat lijkt me wel een mooi beroep, buschauffeur!" sprak de jongen in het donkerblauwe windjack tot de chauffeur.
,,Is dat zo, ja?" vroeg de chauffeur op niet geheel onwillige, doch matte toon.
,,Ja, af en toe lijkt me dat wel een mooi beroep" zei de jongen nogmaals. Hierna spiedde hij in het rond naar nieuwe conversatiepartners in belendende banken of stoelen. Zijn oog viel op mij.
,,Ik had me daar straks toch lekker gegeten!" begon hij. ,,Ik had verse zuurkool, echt verse zuurkool, en dan had ik toevallig nog een potje appelcompôte in mijn appartementje staan."
Zijn toon kreeg nu iets samenzweerderigs. ,,Toen heb ik die appelcompôte over die zuurkool heen gedaan…Hòòòòh, da’s lekker! En dan met verse zuurkool, hè!"
Deze ontdekking was duidelijk zijn nieuws van de dag.
,,Komt u nou van uw werk af?" vervolgde hij.
Ik vertelde hem dat ik juist naar mijn werk toe ging, omdat ik als journalist op pad was voor het Brabants Dagblad.
,,Oh, maar dan kent u John Schouten zeker ook wel! Ja, die fotograaf. Ja, die ken ik ook heel goed. Hé, als u John nou eens met zijn vriendin tegenkomt, hè, dan moet u eens zeggen: en John, hoe was ’t bij Club Angelique in Loon Op Zand? Hòòòòh, dan krijgt ie wel ’n rooie kop denk ik. Maar ja, dat moet u dan wel met ’n lach zeggen natuurlijk, hè. Maar dan krijgt ie wel ’n rooie kop zeg. Hòòòòh!"
,,En gaat u dan 25 mei ook voor de krant naar Kleintje Hollands? Ja, ik doe weer mee dit jaar, hoor. Van Lier is de naam! En vorig jaar hebben we al een feestje gebouwd, en nou gaan we een nog groter feestje bouwen!"
Hij verheugde zich bijzonder op dat feestje. En hij zou ook graag persfoto’s van zijn optreden hebben. Maar die kostten wel dertig euro, wist hij.
,,Het zou toch wel mooi zijn als persbureau Van Eijndhoven die gratis weggaf, maar ja, die Van Eijndhoven schijnt nogal zakelijk te zijn. Want John Schouten zegt mij ook wel eens dat het een heel zakelijke mens is. Maar ja, als ik een bedrijf had zou ik misschien ook wel zo zakelijk zijn."
Bij het Rosmolenplein moest hij eruit.
,,Is de volgende halte het Rosmolenplein, meneer de chauffeur?"
Bij het uitstappen wenste hij mij een prettige avond. Ik wenste hem hetzelfde, maar dat was natuurlijk overbodig.
Wat zou er vanavond immers nog mis kunnen gaan? Hij had iemand ontmoet die iemand kende die hij ook kende, hij had de voorpret voor het feestje dat hij 25 mei ging bouwen, en hij had bovenal ontdekt hoe verse zuurkool met appelcompôte smaakte. Vooral zijn blijheid daaromtrent had mij zeer aangestoken. Maar ik denk niet dat ik het zelf eens ga proberen, verse zuurkool met appelcompôte. Want het zal mij nooit smaken zoals het hem smaakt.
Geplaatst