Boycot Raad door LST jammer en perspectiefloos

De LST boycot de raads- en commissievergaderingen tot minstens mei volgend jaar. Ik betreur die beslissing. Nu staat de oppositie nog meer alleen dan toch al het geval was en krijgt het college nog meer vrije ruimte. En in mei zal de situatie niet anders zijn, dus ik vraag me af hoe en waarom de LST dan weer wel wil gaan deelnemen.

Hans Smolders stelt ‘geen knip voor de neus waard te zijn’ als hij blijft meedoen aan het toneelspel in de gemeenteraad. Echt, ik begrijp zijn frustratie helemaal en het is vaak inderdaad een toneelspel en een schijngevecht. Maar dat zal tussen nu en mei 2008 niet veranderen, dus wat gaat zijn fractie zeggen als ze halverwege die maand weer terugkeren in de gemeenteraad? Daarom alleen al is weglopen en boycotten volgens mij nooit de manier om iets te veranderen.

Concreet krijgt het college met het wegblijven van de LST meer vrije ruimte. In stemverhoudingen maakt het niet veel uit, het college had en heeft een meerderheid, maar voor het debat natuurlijk wel. Het geluid van zo’n tienduizend Tilburgers die op de LST stemden wordt nu een half jaar niet meer gehoord. Als je aan verkiezingen meedoet is dat juist je eerste belofte: overbrengen in de raad wat jouw kiezers denken en zeggen. Volgens mij heeft de LST dat de afgelopen tijd goed gedaan. Hoe daar op gereageerd wordt is aan de anderen, daar moet je volgens mij als LST geen consequenties aan verbinden.

Zo’n boycot is ook perspectiefloos. Het is niet zo dat de LST nu plotseling dingen kan gaan doen die ze anders niet konden. Luisteren naar de mensen in de wijken? Daar hoef je raadsvergaderingen niet voor te boycotten, dat kan nu ook. En het lijkt me naïef te veronderstellen dat de overige partijen, met name die uit de coalitie, nu zo onder de indruk zijn dat ze vanzelf dingen gaan veranderen. Politiek is vaak een kwestie van volhouden, of je dat nu leuk vindt of niet. Overigens is dat buiten de raad niet anders. Actiegroepen en bewonerscomités lopen ook jarenlang met hun hoofd tegen allerlei muren aan. Het is ook voor onze fractie vaak pas na jaren dat we resultaat zien van onze inspanningen.

De voorbeelden die de LST noemt als aanleiding om op te stappen komen mij wel bekend voor. Ik deel zijn frustratie over de gang van zaken en ook onze woede daarover komt vaak overeen. Na een raadsvergadering zitten we vaak nog lange tijd na te praten om die gevoelens de ruimte te geven. Dat is enorm vermoeiend. Het is bepaald niet motiverend om deel te nemen aan een debat als je weet dat alles van te voren al is voorgebakken. Maar er is geen alternatief, de verhoudingen zijn zoals de kiezer die gewild heeft en daar moeten we het mee doen. Die zaken aankaarten en zichtbaar maken, ook al leidt dat niet meteen tot verandering, is voor ons ‘heilig’ genoeg om door te gaan. Mensen die dit soort politieke spelletjes in zichzelf echter leuk en belangrijk vinden hebben bij ons geen plek. Vreemd genoeg geldt voor ons dan ook dat een goed SP fractielid er een is die baalt van hoe hij of zij moet werken, maar die opdracht toch aanneemt en zo goed mogelijk uitvoert. Volgens mij geldt dat ook voor de LST fractie, en het is dan ook jammer dat we het de komende maanden zonder hun stem moeten stellen.