Aan de gemeente Waalwijk

Burgers, bestuurders, raadsleden,
Afgelopen donderdag had ik in Waalwijk een lezing over ‘Natuur in de stad’.
Ter voorbereiding heb ik zodoende de stadsnatuur in Waalwijk nog eens bekeken. Aangenaam verrast werd ik door oude bomen nog van een oud kerkpad, oude lindes van een oude dijk, en elzen en knotwilgen nog van het oorspronkelijke slagenlandschap. Verrassend waren ook de watersingels met allerlei waterplanten, waterhoentjes en zelfs ijsvogels. Waar ik echter het meest van stond te kijken was "het langste park van Nederland", ofwel het oude tracé van het vroegere spoorlijntje dwars door Waalwijk.

Jaren geleden al viel mij deze historische groenstructuur op. Ik deed toen inventarisatiewerk voor de Cultuurwaardenkaart. De bebouwde kom echter bleef daarbij buiten beschouwing. Dus bleef het oude spoortracé geregistreerd slechts in mijn geheugen. Maar anno 2007 bleek dat geheugen niet meer overeen te komen met de gekapte werkelijkheid, de verdwenen elzen, eiken, lijsterbessen, meidoorns, kardinaalsmutsen en verdere aan modernisering opgeofferde bomen en struiken. Gelukkig echter fietste ik toch nog door tot helemaal het eind van het spoortracé. Daar was, aan de oostkant van uw gemeente, alles nog zoals ik het me herinnerde:

meerstammige eiken met lage takken
bomen die je nog beet kunt pakken,
berken, wilgen, meidoorns, vlieren,
biotoop voor duizend dieren,
plek waar volgens de verhalen
wielewalen, nachtegalen
werden gezien en vooral gehoord,
de braamsluiper broedde ongestoord.
tussen jonge bomen met tussendoor
de rails nog van het oude spoor,
zelfs voor dassen in de duinen
wijzend de weg naar Waalwijks tuinen.

Dit wordt het klapstuk en sluitstuk van de lezing, dacht ik. Maar mijn enthousiasme werd op die bewuste avond ruw onderbroken door minder plezierige mededelingen. Er moet kennelijk een fietspad komen precies dwars door dit groene natuurlint, hoewel er zowel links als rechts een weg loopt die als fietspad zou kunnen fungeren. Ik zou u toch willen vragen dit plan nog eens te heroverwegen.

Want hoe is de voorlichting en berichtgeving geweest rondom de belangenafweging? Net als in Tilburg wordt bij mijn weten ook in Waalwijk het dagelijkse nieuws in de krant verzorgd door het Brabants Dagblad. De directeur daarvan lijkt niet toevallig nu directeur van een groot Tilburgs reclamebureau. In plaats van eerlijke voorlichting over het groen brengt deze krant in Tilburg al jaren ‘groenvoorlichting’ volledig aangepast aan de belangen van architecten, bouwbedrijven, projectontwikkelaars en andere commerciële adverteerders. Of de krant zwijgt waar waardevol groen in het geding is of brengt als ‘nieuws’ alleen nog valse voorlichting of betaalde reclame voor campagnes als ‘T’ en ‘Moderne Industriestad’. Als ‘groen’ werd de laatste jaren zelfs groen gepropageerd waarin bomen en struiken waren vervangen door zicht op bebouwing en architectuur. Ja, bij een zogenaamde verkiezing van "het favoriete park" kon de bevolking zelfs – zonder enige kanttekening in de krant – uitsluitend stemmen op uitgeklede parken of groenlocaties zelfs waar al het groen vervangen was door steen en staal, zoals het Heuvelplein. Zijn in Waalwijk de mediaomstandigheden wezenlijk anders dan in Tilburg?
Met andere woorden: zijn de hier in het geding zijnde natuurwaarden überhaupt in de aandacht gebracht?  Zijn en waren raadsleden op de hoogte van de hier aanwezige bijzondere natuurwaarden? Weet u zeker dat hier straks niet, zoals in Tilburg bijvoorbeeld op het Heuvelplein, iets gerealiseerd wordt waar straks bij nader inzien iedereen weer spijt van heeft?

Foto: Je zou denken ‘er loopt al een fietspad’. Maar nee, er moet dus een fietspad komen dwars door de nu nog aaneengesloten bomen en struiken rechts op de foto, het oude tracé van de Langstraat-spoorlijn?

Voor overzicht van eerdere en latere stukjes zie weblogoverzicht.