Er zijn van die momenten waarop het onwerkelijke vanzelfsprekend wordt. Zoals het moment waarop ik Jan Schellekens in de rij bij Van Leest aantrof.
Hij hield een briefje van 10 Euro en wat losgeld in zijn ene hand geklemd, terwijl hij in zijn andere hand een cd-doosje van The Simple Minds hield.
Er stonden dikke slierten schuim op zijn lippen. De witte slierten gingen naadloos over in de witte stoppels op zijn bovenlip en zijn kin.
Jan Schellekens als iedere andere doodgewone consument in de rij om een cd af te rekenen… De al jaren circulerende mare dat Jan van zijn bijeengebedelde halve Euro’s muziek zou gaan kopen werd hier geheel bewaarheid. Volgens de overlevering zou zijn kamertje in zijn pension volgestouwd zijn met cd’s en elpees. Want als oud-discjockey was Jan altijd een muziekliefhebber gebleven.
Zijn aanwezigheid leek in de winkel amper te worden opgemerkt. Waarschijnlijk wilde niemand het opmerken. Maar er was evenmin iemand die tekenen van onpasselijkheid of andersoortige afwijzing toonde. Hierdoor wekte de houding van de wachtenden in de rij in elk geval de schijn van acceptatie. Maar ik had ook de indruk dat niemand op of om zou kijken, wanneer Jan, schuimbekkend en wel, ter plekke dood neer zou vallen.
Toen Jan eenmaal aan de beurt was, begon zijn aanwezigheid echter alweer te wringen met de gewenste gang van zaken.
De verkoper stond hem zeer onwillig te woord toen Jan iets vroeg over de leverbaarheid van een andere CD.
,,Hebben wij niet" snauwde de verkoper.
Jan vroeg iets over bestellen of apart leggen.
,,Kunnen wij niet" snauwde de verkoper.
Jan wisselde nog een paar zinnen met de onwillige verkoper en verliet toen, zonder af te rekenen, het pand. Hij hield het geld nog steeds in zijn hand geklemd, en verzuimde om het cd-doosje van The Simple Minds terug te zetten. Niemand kwam hem achterna.
Eenmaal op straat strikte hij een veter, stopte het papieren geld in zijn zak, en schoot de eerste de beste voorbijganger aan voor een halve Euro.
Jan Schellekens was weer teruggekeerd in de wereld waarin iedereen hem uiteindelijk wilde zien.
Geplaatst