In de brasserie was het niet druk en niet rustig. Er werden gesprekken op kabbelende toon gevoerd. Soms kwam er een woord of een zinsflard door. Het waren geen flarden om te onthouden. Plots kwam er echter een flard door die wat harder klonk.
,,…verzoek je om nu naar buiten te gaan!"
Ik ontwaakte uit de soezerige roes van het geroezemoes, en trachtte de herkomst van deze zinsnede te citeren. Deze kwam van een wat iel gebouwde medewerker met een jongensachtig voorkomen. Ik schatte hem op een te snel verkregen bedrijfsleiderschap. De man die toegesproken werd, was wat breder en wat meer gedrongen. Aan de kraag van zijn trui hing een grote, zwarte zonnebril. Hij bitste iets terug met een falsetterig, nichterig stemgeluid.
,,…niet denken dat jij mij hier een beetje kunt staan bedreigen!" antwoordde de grasgroene bedrijfsleider.
,,Ik sta jou helemaal niet te bedreigen, ik…" kiftte de zonnebrilnicht voort. De woorden vielen deels buiten mijn gehoor, maar zijn onderkoelde, meesmuilende toon had inderdaad iets onheilspellends.
,,…nogmaals om naar buiten te gaan!" herhaalde de bedrijfsleider.
,,Ik ga al naar buiten, jongen!" snauwde de zonnebrilnicht, terwijl hij tergend langzaam naar de uitgang liep, en doorging met zijn onderkoelde verwensingen.
,,Ik verzoek je voor de derde maal om naar buiten te gaan!" probeerde de bedrijfsleider de bovenhand te krijgen.
,,Ik gà toch naar buiten, dat zie je toch?" sprak de zonnebrilnicht, zonder zijn pas te versnellen en zonder zijn treiterige tirade te staken.
De bedrijfsleider volgde hem op een afstand, die net ver genoeg was om buiten bereik te blijven, en net dichtbij genoeg om niet laf te ogen.
,,Tabé, knulletje!" riep de zonnebrilnicht, toen hij eindelijk de deur uitging.
De bedrijfsleider ontplofte.
,,Ik ontzeg je voor zes maanden de toegang!" brieste hij in de deuropening.
,,Al gaf je me een jaarverbod, jongen!" schamperde de zonnebrilnicht nog.
,,Dag eikel!" riep de bedrijfsleider nog.
Hiermee verloor hij de confrontatie definitief op punten. Want de zonnebrilnicht wist dat hij een eikel was, en wilde dat ook zijn. Maar de benaming ‘knulletje’ herinnerde de bedrijfsleider aan iets dat hij elke dag probeerde te verdringen.
Geplaatst