De algemene beschouwingen net deels gehoord en gelezen. Eén van de meest interessante bijdragen kwam van Femke Halsema (niet toevallig) die mijns inziens terecht de vraag stelt in hoeverre al die voorgestelde overheidsbemoeienis bijdraagt aan ons geluk.
Overheid en politiek maken mensen niet gelukkig. Politici kunnen gezinnen niet redden, huwelijken niet lijmen, kinderen niet opvoeden. Politici kunnen mensen niet dwingen tot, of afhouden van de keuzes die zij in hun privéleven maken. Mensen vallen niet van hun geloof door agressieve politici, noch gaan zij in een god geloven omdat politici dat belangrijk vinden.
En dat is maar goed ook. Want een opdringerige overheid, die gemakkelijk kinderen bij hun ouders weghaalt of de opvoeding overneemt, die besluit wat mensen thuis wel en niet mogen lezen of op tv mogen zien, of die opdringerig meekijkt over de schouder van de abortusarts, maakt mensen onvrij en beïnvloedt hun geluk welzijn negatief.
Maar de politiek kan wel helpen. Het geluk van mensen wordt ook bepaald door de omstandigheden waarin ze leven. Of ze voldoende inkomen hebben, kansen krijgen, goed onderwijs hebben, in een prettige omgeving leven en goede zorg krijgen als zij ziek zijn, niet geteisterd worden door de criminaliteit van anderen. Iemand die elke dag uren in de file staat wordt daar over het algemeen niet vrolijker van.
En de politiek kan de kansen op ons gemeenschappelijke en individuele welzijn vergroten. Door te investeren in de publieke sfeer en door harde grenzen te stellen als mensen en bedrijven elkaar benadelen en de sfeer of de omgeving dreigen te verzieken.
Mensen hebben heel weinig aan een overheid die hen met een geheven vinger vertelt hoe te leven, al dan niet op een welkomst-cd. Ze hebben heel veel aan een overheid die hen met praktische maatregelen in staat stelt om wat van hun leven te maken.
Dat is een bescheiden bijdrage aan het geluk van mensen, maar tegelijkertijd een grote verantwoordelijkheid, zeker als de economie goed draait en de welvaart stijgt.
de hele bijdrage (ook over milieu!) op www.groenlinks.nl
Reacties
7 reacties op “De politieke bijdrage aan het menselijk geluk?”
Mooie column Marjo, complimenten. Ik denk er net zo over.Dat 'samen werken, samen leven' is helemaal zo gek nog niet. Ik geniet ervan in elk geval en wil mijn best doen om dat genieten te delen.
Marjo, duidelijk dat je een betrokken, bewogen overheid, die een einde wil maken aan probleemjongeren, probleemgezinnen en verloedering (al dan niet moreel), niet ziet zitten. Maar mag ik je erop wijzen dat de door jou gepredikte "vrijheid-blijheid" overheid ook gevoed wordt door normatieve opvattingen, namelijk dat iedereen maar zijn gang moet kunnen gaan? De overheid is er dan alleen nog om salonsocialistische Al Gore hypejes aan te pakken en eenieder die niet wil werken van een uitkering te voorzien.
Na enkele vervelende ervaringen met een gemeentelijke coalitiepartij die zegt solidariteit hoog in het vaandel te hebben, even een reactie op deze weblog van GL.
"DE" economie groeit inderdaad, wat "de" economie ook mag zijn. (In regeringstermen waarschijnlijk: de nationale economie in de vorm van kengetallen op macro-economisch terrein, van CBS e.d.) Daar heeft een grote groep burgers echter geen enkele boodschap aan, want zij merken in de praktijk niets van dat beleid, dat "onderbouwd" wordt door die cijfers.Het zijn leuke gemiddelden en percentages die helemaal niet relevant zijn voor de (economisch) uitgerangeerde groepen aan de onderkant van de samenleving (pakweg 5 tot 10% van de bevolking)
Bovendien schuift de landelijke politiek steeds meer aspecten die deze economisch niet zo belangrijke mensen aangaan – zaken als wonen, welzijn en zorg – op het bordje van de gemeenten (WMO bijvoorbeeld). Ondanks mooie kreten als bestuurlijke vernieuwing en dualisme worden deze mensen – dan heten ze ineens "kwetsbare burgers" – wederom niet of onvoldoende betrokken bij het – ontwikkelen van – beleid. Noch in kwantitatieve zin(aantallen) en noch in kwalitatieve zin (wensen/behoeften en prioriteiten). Zelfs de verbeteringen in het plaatselijk armoedebeleid verlopen traag, ondanks mooie leuzen als "Toonaangevend in dienstverlening". En ondanks pogingen van de SP -om de wensen/meningen en prioriteiten van genoemde doelgroepen in beeld te brengen. Maar die partij zit (nog) niet in het college, resp de coalitie.
@Rien Brekelmans
De laatste keer dat we elkaar spraken was je erg positief over GroenLinks…
GroenLinks is in Tilburg wel coalitiepartij maar heeft nog nooit het land mee geregeerd.
@Rob, ook jouw invulling van de rol van de overheid zou mij niet passen hoor… Femke’s verhaal slaat vooral op een landelijke overheid maar een stedelijke overheid kan soms wel een andere rol moeten hebben. Ik ben erg tegen betutteling maar vind wel dat overheidsingrijpen soms nodig kan zijn om randvoorwaarden te cree
"Mensen hebben heel weinig aan een overheid die hen met een geheven vinger vertelt hoe te leven." Daar moest ik ook meteen aan denken toen een fractie kwam vertellen hoe de plaatselijke middenstanders moesten omgaan met hun ijskastjes.
Hoi Marjo,
sorry maar met de term "gemeentelijke coalitiepartij die zegt solidariteit hoog in het vaandel te hebben" bedoeld ik beslist NIET Groen Links
Rob ( en anderen),
Wat wss – 20 jaar geleden ongeveer – de definitie van een salonsocialist?
Hier komt ie: een – meestal academisch gevormde – socialist, die – met een glas campari in de (linker-)hand, in de zitkuil van zijn tweede woning, PRAAT over de problemen in de derde wereld. Misschien is die definitie nu wat veranderd, maar ik denk niet dat die kwalificatie op Groen Links (in Tilburg) van toepassing is.