Hot & Spicy

De Kruidenbuurt in Tilburg-West is voor de gemeente tè hot & spicy. Iets minder gekruid mag en moet van haar ondertussen. Maar dat lijkt niet te lukken zonder onorthodoxe maatregelen te nemen, alle tot op heden geleverde inspanningen ten spijt.

Wethouder Hamming stelt voor om in de Kruidenbuurt (en de Kapelmeesterlaan) geen werklozen en/of ex-criminelen  meer toe te laten als er een huurwoning vrij komt. De buurt is zogezegd verzadigd, kan er niet nog meer problemen bij hebben en dus wordt de vrije vestiging van huurwoningzoekenden aan banden gelegd.

We hebben dat niet ervaren als "paniekvoetbal", een "adhocmaatregel" of "populisme", zoals de SP dat noemt in een interview in de NRC, maar als een bewijs van hoe hoog de nood wordt ervaren. Maar ondertussen gaan we dus wel – zij het kleinschalig – aan spreiding doen! En daar hebben wij ons steeds tegen verzet. Dat vereist  dus een toelichting.

De Kruidenbuurt kent inderdaad vele problemen, veroorzaakt door een hoge werkeloosheid, een veelheid aan éénoudergezinnen, armoede, een melting pot van culturen, uiterst matige (basis-)schoolresultaten etc.  

We zijn tot op heden steeds uitgegaan van de principieel vrije keuze voor elke burger voor de buurt waar hij zijn huurwoning zoekt.  En toch hebben we  nu dat principe  voor deze situatie losgelaten in onze reactie op de voorstellen van de wethouder (en de drie woningbouwcorporaties). We deden dat vanuit de overtuiging dat onze insteek weliswaar te verkiezen is, maar ook dat zij een beduidend langere weg betekent voor het doel dat ook wij ons stellen: het transformeren van de Kruidenbuurt van probleemwijk in een "prachtwijk", zoals minister Vogelaar dat verwoordt.  Noem het pragmatisme. We moeten namelijk succes boeken op een kòrtere termijn. Daarom en vanwege de waarschijnlijk positieve ervaringen elders in het land met deze "Rotterdamwet" hebben wij ons – en kennelijk ook de andere raadsfracties, inclusief de SP – akkoord verklaard.

De wethouder was blij met de brede steun voor zijn plan, en verbaasd. Terecht, want er blijven nadrukkelijk haken en ogen zitten aan het  besluit. We scheren alle ex-gedetineerden immers over één – negatieve en perspectiefloze –  kam in die zin dat zij – net als de werkelozen,  alleen/vooral maar zouden bijdragen aan verloedering. Maar dat doet ongetwijfeld geen recht aan zeer velen onder hen, al schuilt in het hoge percentage bewoners met een crimineel verleden en het grote aandeel werkelozen een belangrijk deel van de problematiek. Maar wat doe je als de maat al vol is, de problemen de pan al uitrijzen?

Je moet op dat moment weliswaar prioriteit blijven geven aan het flankerend beleid: armoedebestrijding, werkverschaffing, opvoedingsondersteuning, initiatieven vanuit de brede school, vanuit "Het Huis in de Kruidenbuurt", buurtbemiddeling, opbouwwerk, jongerenwerk, ouderenzorg, vervangende nieuwbouw, meer koopwoningen, ook in de wat hogere prijsklasse dan nu het geval is etc, maar een principieel pijnlijke maatregel moet je dan ook durven nemen.

Daarbij moet de genomen maatregel vooralsnog wel een zeer tijdelijke zijn en beperkt  blijven tot een klein gebied, want vrijheid van keuze in de woonplek blijft onze eerste optie. Dat betekent  intensief monitoren van de effecten en goed kijken naar de resultaten die elders behaald zijn. In Rotterdam vindt binnenkort al een eerste evaluatie plaats: mogelijk valt er te weinig effect te constateren, mogelijk moet er aanvullend nog meer gedaan worden, maar mogelijk wordt onze keus als juist bestempeld en moeten we in het belang van de leefbaarheid toch onze houding bijstellen.

Voor de mensen die elders "geplaatst" worden blijft een goede begeleiding voorwaarde, evenals onze inspanningsverplichting die mensen te verleiden in de Kruidenbuurt te komen wonen, die we wèl in de deze buurt willen hebben. Ook die opdracht is hot & spicy, maar verdient onze maximale inzet en creativiteit om snel tot een "prachtwijk" te komen.