Smulbomen in Tilburg

Genieten van gratis natuur daar moet de commercie niks van hebben, dat wordt naar verhouding niet bepaald gepropageerd, Plannen van Staatsbosbeheer voor zogenaamde ‘smulbossen’ werden zelfs alleen maar belachelijk gemaakt. Dusdanig zelfs dat ze bij Staatsbosbeheer zeiden: "dan maar geen smulbos".
Toch hebben we in Tilburg nog altijd een paar opvallende smulbomen.

Buitengewoon smakelijk en voedzaam zijn bijvoorbeeld de nootjes van de Turkse hazelaar of boomhazelaar.
Die staan onder andere langs de Hart van Brabantlaan. Kauwen weten ze te waarderen, vooral in de vorm van notenpasta en notenmoes. Ze wachten dan gewoon tot autobanden en regenbuien de nootjes tot genoemde producten hebben verwerkt. Zelf heb ik de nootjes als rijke voedselbron ontdekt in de heftige periode van ‘Tilburg Moderne Industriestad’. Tegen de gemeente zei ik toen: "als jullie met die campagne doorgaan kan ik jullie geld niet langer beschouwen als wettig betaalmiddel". Dat liep toen uit de hand zal ik maar zeggen. En om zonder geld verder toch te overleven ging ik toen hamsteren, een voedselvoorraad aanleggen van wat ik gewoon zo gratis kon oogsten in het openbare groen.

Maar meer en meer worden de nootjes tegenwoordig ook verzameld door ‘normale Tilburgers’ zal ik maar zeggen. Aanvankelijk vooral Tilburgers met een Turkse achtergrond. Die waren uiteraard nog wel bekend met de kwaliteiten van de Turkse hazelaar die hier vooral geplant werd bij de komst van de eerste gastarbeiders. Maar later zag je ook geboren en getogen autochtonen de nootjes verzamelen. Niemand minder zelfs dan schrijver en programmamaker Thijs Caspers met zijn zoontje Lennard. "Smeuïger en sappiger dan gewone hazelnoten", zo lieten ze enthousiast weten. "Even laten roosteren in hun eigen vet en dan smullen!"

Een paar weken geleden stond ik helemáál versteld van de groeiende waardering voor deze nootjes. Kinderen aan het eind van de Boomstraat zaten daar langs het fietspad met een hele mand vol met de eerste oogst en het eerste valfruit van dit jaar. En die nootjes werden voor vijftig cent per zakje te koop aangeboden. ‘Mijn hemel’, zo besefte ik ineens, ‘ik had ten tijde van Moderne Industriestad een kapitaal kunnen verdienen’. Die kans liet ik toen dus glippen, maar bij deze kinderen werd het natuurlijk helemaal het andere uiterste. Ik vermoed dan ook dat er snel ingegrepen is. Ze hadden natuurlijk geen diploma’s en geen enkele vergunning voor venten langs de openbare weg. En ook de Belastingdienst zal wel in actie zijn gekomen. Qua belastingen klopte er natuurlijk ook helemaal niets van. Ik heb die kinderen in elk geval later niet meer gezien. Maar de hoeveelheid nootjes die er van die paar bomen af blijft komen is werkelijk onvoorstelbaar. En Moeder Natuur houdt er dan toch economisch gezien echt belachelijke principes op na. Ze laat die nootjes gewoon gratis naar beneden vallen!

Voor overzicht per onderwerp van eerdere en latere stukjes zie weblogoverzicht.