Volgens mij waren de studenten die mij afgelopen TIK-week al fietsend passeerden, getooid met Vikinghelmen. Ze bralden in elk geval net zo hard als het jaar daarvoor. En het jaar daarvoor. En het jaar dáárvoor.
De hormonen gieren elk jaar even hard. Steeds door andere lichamen, maar altijd op dezelfde manier.
Ik meende bij de jongens vanonder de Vikinghelmen steelse blikken richting Vikingdeernen te zien. En als ik ze niet gezien had, zullen ze die blikken zeker wel geworpen hebben. En voor de rest van hun studietijd nog menigmaal werpen ook. Want elke studielichting kent zijn onbereikbare meisjes. De studentes die zo van een Hennes & Mauritz-poster komen gelopen, en altijd al een vriendje hebben. En alle veroveringspogingen blijven bij plannen, die tijdens mannenonderonsjes vol vuur besproken worden.
Uit mijn korte studietijd herinner ik mij ook een paar van die collegezaaliconen. Waaronder een Tatjana-achtige verschijning. Blond haar, glanzende bruine ogen, imposante voorgevel. Daarnaast had zij een voorliefde voor diepe decolletés en blote ruggen.
Ik zag haar slechts af en toe voorbijschuiven, maar de jubelende verhalen van haar groepsgenoten hoorde ik des te meer. Vooral de historie van haar optreden tijdens de dramalessen was een typische lichtingslegende.
,,Ze boog zo ver voorover…Ze gaf inkijk tot aan de tepel toe.." vertelde een ooggetuige mij ooit met een glazige blik.
Veel meer wist ik niet van Tatjana. Het Vriendje Dat Ze Al Had was een hippie-achtige jongen met Jan Vayne-haar. Later kwam ik ze nog wel eens tegen, samen sjokkend achter de kinderwagen. De decolletés en de blote ruggen maakten geen deel meer uit van Tatjana’s garderobe.
Tijdens de TIK-week zag ik Tatjana ineens door de Heuvelstraat lopen. Ik moest twee keer kijken voor ik haar herkende. Een vermagerd gezicht, aan elke hand een dreumes, en de voorgevel maakte een wat verzakte indruk. De glans in haar bruine ogen leek ook gedoofd.
Geen blikvanger meer voor bronstige eerstejaars, die achter de nieuwe Tatjana’s, Sylvies en Katjas aan jagen. Iedereen heeft een eigen plaats in de cyclus. Die voor iedereen die aan het begin van de cyclus staat, nog idioot ver weg is.
Geplaatst