Tilburg, je zachte intolerantie,
je gezellige levenslieddictatuur,
ik kan er niet meer tegen.
Je x-factor zonder Ruimte,
je heuvel zonder dal,
ik kan ze niet meer zien.
Tilburg, moet ook de norse vredeman,
de koning van de kleine burgers,
binnen de stadsmuren zijn voeten vegen?
Moet ook zíjn worstenbroodjespak,
het is nog niet helemaal oranje-groen,
bijkleuren in de tweedehands wasmasjien?
Tilburg, stad van agressieve verdraagzaamheid,
je scoort,
jawel, hoor de trommels roffelen,
je scoort!
voor grijzemuizigheid
een dikke tien.