het lijkt bijna op een oude foto van mijn oma die mijn (linkshandige) oudste broer beslopen had, toen hij in plaats van bezig met rekenen aan het tekenen was, precies zo'n zelfde strakke knot had ze, net zo'n vooroorlogs mantelpak droeg ze, en haar rokken waren altijd te kort (sinds haar jeugd al, want iedereen schold haar uit voor steltloper, terwijl ze die ooievaarspoten toch echt van zichzelf had, en zo bewees ze dat).
op het moment dat mijn broer de stomende thee rook, die oma in haar hotelporseleinen kopje ophief, was het al te laat: de tekening, het hele tekenboek, en het eronder liggende schoolboek waren voorgoed bedorven door de kolkende vloedgolf, en dat mijn bloer later blaren op zijn handen kreeg, boeide oma totaal niet: "jij dacht zeker dat ik je niet in de gaten had, lapzwans".
Yes, I am still alive
Reacties
Eén reactie op “Kantoor”
het lijkt bijna op een oude foto van mijn oma die mijn (linkshandige) oudste broer beslopen had, toen hij in plaats van bezig met rekenen aan het tekenen was, precies zo'n zelfde strakke knot had ze, net zo'n vooroorlogs mantelpak droeg ze, en haar rokken waren altijd te kort (sinds haar jeugd al, want iedereen schold haar uit voor steltloper, terwijl ze die ooievaarspoten toch echt van zichzelf had, en zo bewees ze dat).
op het moment dat mijn broer de stomende thee rook, die oma in haar hotelporseleinen kopje ophief, was het al te laat: de tekening, het hele tekenboek, en het eronder liggende schoolboek waren voorgoed bedorven door de kolkende vloedgolf, en dat mijn bloer later blaren op zijn handen kreeg, boeide oma totaal niet: "jij dacht zeker dat ik je niet in de gaten had, lapzwans".