Je zult het niet geloven, maar ik had net mijn verhaaltje voor deze week af toen er een windvlaag langs kwam en zoeffff. Weg was het, door het open raam naar buiten.Ik er achter aan natuurlijk, maar dat zul je altijd zien, het was de weg al over gewapperd. Normaal gesproken was ik er direct achter aan gerend, want mijn straatje is heel stil, maar uitgerekend vandaag kwam er een enorme circusoptocht langs. Het begon met acrobaten met grote zwarte gekrulde snorren, die salto’s sprongen en over elkaar heenbuitelden en een menselijke piramide bouwden die zowat tot aan de wolken reikte. En daarachter clowns en steltlopers, en jongleurs die met ballen en fakkels toverden en borden lieten draaien op hoge zwiepende stokken. Mensen op eenwielers volgden. Een dompteur die zijn troep brullende leeuwen maar net in bedwang kon houden.
En ondertussen stond ik daar, trappelend van ongeduld, terwijl ik mijn verhaal steeds kleiner zag worden, tot het uiteindelijk aan de horizon verdween.
Prachtige glanzende paarden met gevlochten staarten klepperden voorbij, met dames in gouden glitterpakjes die handstanden deden. Daarachter een hele klucht evenwichtskunstenaars die zichzelf voortrolden op grote rode en gele ballen. De spreekstalmeester natuurlijk, met zijn zwarte hoge hoed en zijn rode pak met gouden tressen, die voortdurend "Hooggeëerd Publiek" riep. Olifanten, een hele rij, slurf aan staart. En het ging maar door. Nog meer acrobaten, trapezewerkers, een orkestje in blauwfluwelen pakken met zilveren knopen, dus er klonk voortdurend tromgeroffel en trompetten schetterden TA-DAAAAA. En overal zag ik kwasten en ballonnen en serpentine en wapperende vlaggen. Een goochelaar kwam langs en trok konijn na konijn uit zijn zwartsatijnen hoge hoed. En ik maar wachten. En wachten. En wachten. En toen de laatste ballon en de laatste clown en de laatste leeuw eindelijk voorbij waren, moest ik eerst op zoek naar al die konijnen – want je weet hoe dat gaat met konijnen, eerst heb je er twee, en voor je het weet heb je er honderd. En pas toen ik al die konijnen gevangen had en afgeleverd bij de kinderboerderij, toen pas kon ik weer achter mijn verhaaltje aan. En natuurlijk was het nergens meer te vinden. Ik heb gezocht tot diep in de nacht, in alle straten, in alle tuinen, maar helaas. Het was weg. Jullie zullen dus helaas tot volgende week moeten wachten. Het is niet anders.
Geplaatst