Een gezond 2007

"Een gezond 2007", zo werd mij al diverse keren toegewenst. Maar er is iets waar ik doodziek van word. Kan dat dan stoppen in 2007? Het belemmert mij zelfs om hier te schrijven wat ik wil. Want wat gebeurt er dan?

"Jacobskruiskruid", "Akkerleeuwenbek", zo schreef ik ooit op bordjes bij wilde planten. Ai, ai. Behalve de naambordjes werden ook de planten verwijderd. "En kijk eens die prachtige natuurvijver", zo schreef ik. Prompt werden er chloortabletten in gegooid en moest hij als illegaal bouwsel worden afgebroken. Ook zelf diende ik als levende natuur te verdwijnen. Werd ik aanvankelijk nog verwezen naar "een hutje op de hei", later luidde de officiële aanschrijving: "nergens te tolereren".

Kijk eens wat de natuur zomaar gratis aanbiedt, zo schreef ik later als Groene Sinterklaas. Ho stop, was opnieuw de reactie en jarenlang werden toen de idealen "Tilburg Moderne Industriestad" er in geramd. "Wat een mirakelse overlevingskracht, wat een buitengewone betekenis", zo roemde ik daarna de Tilburgse Lindeboom. In de krant was de boom vervolgens zelfs "pro-Duits". En bij de totstandkoming van de gemeentelijke geschiedschrijving werd de aanvankelijke Lindegezinde auteur aan de kant gezet en werd alles over de Lindeboom geschrapt. "Tilburg daar leeft meer dan je denkt", zo probeerde ik later nog eens. Nee, ‘Tilburg niet meer dan een T’, zo werd toen in de praktijk onder een nieuwe noemer de anti-natuurcampagne nog zotter. Met de gifspuit werd zelfs uitgerukt naar de in mijn boek onder de aandacht gebrachte stadsnatuur. Met de Nationale Parkendag zou dit jaar Moerenburg alle aandacht krijgen en daarmee ook het boekje ‘De Tao van Moerenburg’ en mijn natuurbijdrage daarin. Maar de natuurinhoud van het manuscript leidde kennelijk prompt tot andere prioriteiten. Ineens werden de gemaakte afspraken aan de laars gelapt en ging de aandacht naar de Oude Warande met onder meer via een T-brochure precies de omgekeerde boodschap: zelfs aangaande een bos heb je het niet over bomen en natuur, maar over materiële zaken, architectuur en dergelijke. Bij de Heikese kerk kwam zelfs een zogenaamd "park" nadat ik was betrapt op het fotograferen van het groen aldaar (zie foto). Weg was het groen. Ik laat het dus wijselijk uit mijn hoofd om hier te schrijven over de vos die ik pas in de stad zag. Het beest wordt anders natuurlijk prompt vergiftigd. En zo onderdruk ik ook de neiging om te schrijven over daktuinen. Wat zou er anders terecht komen van de plannen van Tine van de Weijer? Ik heb thuis drie boeken over Tilburg klaar liggen, maar voorlopig peins ik er niet over om ze uit te geven. De anti-Tilburg-campagnes zouden nog krankzinniger worden.

Het toppunt was pas een presentatie op het gemeentehuis van een zogenaamde "boomwaardenzoneringskaart". Waardevolle bomen krijgen extra bescherming in zones waar alle waardevolle bomen al gekapt zijn, zo zagen we. Maar dat verbaasde niemand. Echt schokkend was het dat we maar liefst veertig keer getrakteerd werden op reclame om ‘Til’ en ‘Tilburg’ verder te degraderen tot ‘T’. Veertig keer lazen we ‘T-binnenstad’, of enkel nog "T". Aan de wand was zo’n ‘T’ ook nog eens permanent in beeld. Bovendien keken de aanwezigen daar voortdurend tegen een lindegroen T-billboard met de oproep "plas op de plaats". Daarmee werd zelfs op de oude Lindeplek het betekenisvolle begrip ‘Til’ (tilia/lindeboom) vervangen door reclame voor het T-materialisme van T-binnenstad. Met daarbij nota bene de oproep tot urineren op de plek van de oude Lindeboom (zie foto bij ‘Gestructureerd wildplassen’)! "Een gezond 2007" werd mij toegewenst. Dat wens ik op mijn beurt heel Tilburg toe. Stoppen dus met campagnes waar we ziek van worden. Tilburg is méér dan een T. Stoppen dus met die tyfus-T. Kortom, ik meen het: een gezond 2007.