De schuurdeur knalt dicht, voetstappen sloffen over het tuinpad, er tinkelt iets op de tegels en dan volgt een gemompelde krachtterm.
‘Dat is Nolan,’ zegt Nuala zonder op te kijken van haar papieren. Ellis zit met gefronste wenkbrauwen en een kladblok en balpen naast Nuala aan tafel en probeert wijs te worden uit Nuala’s krabbels en pijlen, maar bij Nuala’s woorden kijkt ze op. Is Nuala ook nog helderziend?
‘Hoe weet je dat nou?’ vraagt ze.
Nuala haalt haar schouders op. ‘Gewoon.’
Vol bewondering staart Ellis naar Nuala. Wat die allemaal weet, over de tarot, over rituelen, over de sterren. Ellis weet ook wel wat over de sterren, maar dat zijn andere sterren, filmsterren, popsterren, soapsterren. En daar weet Nuala weer niks van. Nuala weet hele andere dingen. Bijzondere dingen. Dingen die Ellis ook wil leren.
‘Wat is Nolan voor sterrenbeeld?’ vraagt ze.
Nuala kijkt op. ‘Schorpioen. Hij is komende vrijdag jarig. De zeventiende.’
Schorpioen. Snel bladert Ellis door het tijdschrift heen dat ze heeft meegenomen, op zoek naar de horoscopenpagina.
‘Dat zijn toch geen echte horoscopen, dat is onzin,’ zegt Nuala streng en Ellis lacht beschaamd.
‘Dat weet ik heus wel,’ zegt ze en ze slaat het tijdschrift snel dicht. ‘Flauwekul.’
Nuala gaat rechtop zitten, tikt met haar pen tegen haar voortanden en zegt: ‘Dus. Wat is de Zodiak?’
Ellis aarzelt. ‘Eh, de sterrenbeelden.’
Nuala zucht. ‘Hoeveel?’
‘Twaalf.’
‘Welke? En in de goede volgorde graag.’
Ellis dreunt ze achter elkaar op. ‘Steenbok, waterman, vissen, ram, stier, tweelingen, kreeft, leeuw, maagd, weegschaal, schorpioen, boogschutter.’
‘Waarom juist die twaalf?’
Ellis aarzelt even, maar als Nuala haar mond opendoet houdt ze snel haar hand op. ‘Nee, ik weet het wel. Het zijn de twaalf sterrenbeelden waar de zon in een jaar doorheen reist. Je sterrenbeeld wordt bepaald aan de hand van de stand van de planeten aan de horizon op het moment dat je geboren wordt.’
‘Juist,’ zegt Nuala tevreden, en op dat moment stapt Nolan de kamer binnen.
‘Hoi,’ zegt Ellis en met een dweperige blik op Nuala voegt ze er aan toe: ‘Nuala wist al dat jij het was.’
‘Allicht,’ zegt Nolan ongeduldig. ‘Ik kom elke dinsdag om vier uur thuis.
Nuala proest het uit als ze het teleurgestelde gezicht van Ellis ziet. ‘Schaap,’ zegt ze.
‘Nou, zeg,’ zegt Ellis beledigd.
‘Geef ons eens wat te drinken,’ zegt Nuala tegen Nolan, maar die antwoordt: ‘Commandeer je hond en blaf zelf.’
‘Wat?’ zegt Nuala.
‘Doe het lekker zelf,’ vertaalt Nolan. ‘Ken je die uitdrukking niet? O, nee, het heeft niks met astrologie te maken dus dan weet jij er niks van.’
‘Ha, ha,’ zegt Nuala verveeld. ‘Wij gaan even verder, als je het niet erg vindt.’ Ze richt zich weer tot Ellis.
‘Waarom is, nou bijvoorbeeld Nolan, waarom is hij een schorpioen?’
‘Omdat hij op 17 november jarig is,’ antwoordt Ellis zonder aarzelen.
Nolans mond zakt open. ‘Hoe weet jij dat nou?’
Ellis kijkt een beetje verbaasd. ‘Ik wist het gewoon ineens.’
‘Wie is er hier nou helderziend?’ zegt Nolan plagerig tegen Nuala. ‘Jij zit hier interessant te doen, en je vriendin is echt helderziend.’ Hij is ineens helemaal onder de indruk.
Nuala en Ellis kijken elkaar ernstig aan maar het is toch te moeilijk om niet te lachen.
Ellis proest het uit en Nolans gezicht betrekt. Hij beent weg terwijl hij roept: ‘Ik wist heus wel dat jij dat van mijn verjaardag doorgeklept had.’
De deur valt met een klap achter hem dicht.
‘Kijk eens aan. Het stíkt hier gewoonweg van de helderzienden,’ zegt Nuala droog, en Ellis lacht weer, tot ze het gezicht van Nuala ziet. Hartstikke streng. Maar dat moet ook wel, gezien al die papieren en die ingewikkelde grafieken op tafel.
‘Ik let al op,’ zegt ze haastig.
‘Dat moet ook,’ zegt Nuala. ‘Anders leer je het nooit.’