Geplaatst

SLOOP

De straatnaambordjes zijn verwijderd. Je kunt het ook nauwelijks meer een straat noemen. De helft van de huizen is dichtgespijkerd, de helft van die helft is al gesloopt.
Aan de overkant is het nog bewoond.
Maar veel leven is er niet meer te bespeuren. Uit een woning, met een onbestemd object van Saksisch porselein voor het raam, klinkt een Spaanstalig zomerdeuntje door de openstaande deur.
Enkele huizen verder slaan twee mannen, samen leunend op een kliko, onverschillig de slooprituelen aan de overkant gade. Het sloopritueel van de hijskraan is van een zelfde onverschilligheid. Achteloos pakt de hijskraan een stuk gevel op als een stuk papier tussen duim en wijsvinger.
De mannen bij de kliko lijken als toeschouwers een aardige dagvulling te hebben. Naast hen staat een derde man in een witte schipperstrui die de gelatenheid van zijn buurmannen zelfs al voorbij is. Hij staart in het niets, langs puin en panden heen. Af en toe kitst hij op de grond.
De drie mannen staan er als rudimentaire restanten van het ooit zo bonte straatleven hier. Iedereen zat of stond hier altijd buiten. Hun tuinmeubilair deed bijna het hele jaar door dienst. Voor één buitenzittende was een tuinstoel of keukenstoel niet toereikend. Zijn corpulente lichaam van pakweg 150 kilo zat gedrapeerd rond een stoel uit een autowrak.
Zijn echtgenote zat er klein en muizig op een keukenstoeltje naast. Ooit viel ik als passant midden in een echtelijke twist van dit koppel. Terwijl hij een blikje Bavaria opentrok bulderde de man op de autostoel tot haar: ,,Ge moogt dankbaar zèèn dè ge mèn hèt! Ge moet God op oew blôote knieje danke dè ge mèn hèt!"
Deze man woonde dus aan de zijde die reeds gesloopt is. En de andere zijde zal er ook wel aan gaan vandaag of morgen. Dan is er weer een stukje straathistorie weg. Een van de meest levendige straten van Tilburg. En tijdens voetbaltoernooien de meest Oranje straat. Maar die vaantjes zullen er wel nooit meer wapperen. Het enige dat nog wappert zijn de reepjes behang aan een huiskamermuur die -voor even nog- is blijven staan.