Tilburg en het vrouwelijke

Ondanks de uitslag van de enquête ging de bijl in het groen bij de Kamer van Koophandel. Maar niet alleen de aangekondigde lindebomen werden gekapt, ook alle eiken, berken en elzen, alle meidoorns, vogelkersen, lijsterbessen, ja alles wat hier vruchten voortbracht. Voor de bijl gingen zelfs mijn geheime appelbomen, met de lekkerste appels die ik kende! Wat bezielt deze gemeente?

Voor Stichting Stadsbomen enige serieuze reactie kreeg op haar bedenkingen lag alles al om. Komt dat puur door de naam van de voorzitster (Linde)? Aanleiding tot de acties was natuurlijk ook het feit dat hier zoveel lindes als bóóm nog stonden. Maar waarom toch steeds die lindeagressie? Omdat de linde vanouds de boom was van de godin Freya en later Maria: de boom van het vrouwelijke? Lindes worden in Tilburg in elk geval niet meer geplant. Wel mismaakte bomen die niet eens meer vrouwelijke organen hébben: bomen waar ‘boomveredelingsbedrijven’ al het vrouwelijke uit hebben weggezuiverd. Kastanjes zonder kastanjes, peren zonder peren, appel- en kersenbomen waar geen appel of kers nog ooit aan komt. Is het pure agressie naar ál het vrouwelijke?

Ja, waarom verdwenen in Tilburg alle kruidentuinen? In oude boeken zijn al die kruiden heilzaam bij de menstruatie: "vrouwenkruiden". Kruidenmannetjes bestaan niet eens, alleen kruidenvrouwtjes: Klazien uit Zalk, Mellie Uyldert. En wat te doen met die heksen? Op de brandstapel in elk geval het lievevrouwenbedstro. En totale verdere vervolging van de vrouwelijke flora. Met als gruwelijk resultaat: margriet platgewalst, marjolein verpulverd, riet geplet, roos geknakt, veronica vergiftigd, erica weggepist, viola weggepest, els gekapt, linde gewurgd. Geen ouder durft zijn dochter nog naar een wilde plant te vernoemen.

De moderne inrichting van parken en plantsoenen is helemáál anti-vrouwelijk tot in het absurde. Zachte bloembedden werden vervangen door steen, donsveertjes door staal. Vloeiende vrouwelijke vormen werden doorgekrast met strakke T-structuren. Ronde, koesterende eivormen werden vertimmerd tot harde hoeken en scherpe punten. Waar ooit symbolen van vrouwelijke vruchtbaarheid werden vereerd zien we nu walgelijke steriliteit, totale defeminisatie.

En waar ruik je in de maneschijn nog rozengeur? Waar wordt je nog verleid door de onweerstaanbare rosa rubiginosa? Struiken waren "vrouwonvriendelijk", zo werd ons wijsgemaakt. En hoewel ik dit weekend een vrouw hoorde verklaren dat ze toch nog nooit verkracht was door een struik, zijn de laatste jaren uit de meeste parken en plantsoenen álle struiken verwijderd. Met andere woorden: verkrachting zelfs van het hele park! En het werkelijk vrouwonvriendelijke tuig mag nu zelfs de inrichting bepalen van de hele openbare ruimte! Zodoende kan de doorgroei van de Lindeboom niet eens terug op de Heuvel, want die boom is niet "hufterproof". Alles moet voortaan hufterproof zijn. Maar is de moderne inrichting van de openbare ruimte niet juist de oorzaak van dat huftergedrag? Niet hufterproof was in elk geval het groen bij de Kamer van Koophandel. Of ging het hier om hufters van buitengewoon kaliber?

Voor overzicht per onderwerp van eerdere en latere stukjes zie

‘Van Adje tot Lindeboom’
‘Van Mall tot Zot
‘Van Mall tot Zot (vervolg)’