Voor wie dit weekeinde onder de mensen wilde komen was het moeilijk kiezen. Meimarkt, Dag van het park, Gipsyfestival, IKEA…
Soms gaan eigen kinderen voor en mijn zaterdag stond daarom in het teken van het internationale toernooi voor de D en C pupillen van tsv Noad.
Hoewel geen liefhebber van het spel is een paar uurtjes langs de lijn van één van de leukste voetbalverenigingen van Tilburg telkens weer een fantastische ervaring.Alleen al vanwege het ervaren van de betrokkenheid van de meeste ouders bij de vereniging.Tijdens zo’n toernooi word je er stil van als je bedenkt dat alle activiteiten die nodig zijn om deze dagen succesvol te laten zijn door vrijwilligers worden uitgevoerd. Met niet afnemende opgewektheid zijn er iedere dag meer dan voldoende mensen om de toiletten schoon te houden (valt niet mee als je bedenkt dat er meer dan 100 jongens (!) en hun ouders rondlopen), de wedstrijden te regelen, hamburgers en friet te bakken, koffie te zetten, af te wassen, aan te moedigen, op te ruimen, etc. En niet te vergeten de scheidsrechters, de vlaggers, de coaches, de lijnentrekkers en de moeders die de tenues ’s avonds nog even in een sopje doen zodat ze er de volgende dag weer fris op staan.
Langs de lijn wordt Tilburgs, Engels, Duits, Marokkaans en Turks gesproken.Een meerderheid van de mensen beheerst meerdere talen en deze worden zelfs door elkaar gebruikt. Zelf vind ik de combinatie Tilburgs-Engels een hele charmante die ik wel versta maar helaas niet spreek. Aangezien voetbal verbroedert is er geen mens die zich stoort aan de lucht van hamburgers of aan de Turkse vader die helemaal geen verstand van voetbal heeft maar wel heel hard verkeerde aanmoedigingen schreeuwt. Alle reeds aangeschafte oranje-attributen komen erg van pas en sommigen zulen voor het WK nogmaals moeten inkopen. Mijn grootste bewondering genieten de ouders die twee dagen lang regen en hamburgerlucht trotseren om gezellig langs de lijn te blijven hangen, de jongens aanmoedigen en met elkaar buurten over het spel, de al dan niet gemiste kansen van hun kinderen, over de beslissingen van de scheidsrechter (wordt altijd gerespecteerd) en over de selectie voor het komend seizoen.
Sinds een aantal jaren sluiten ook de Turkse en Marokkaanse vaders zich lans de lijn aan. Ze worden meteen betrokken in het systeem van rijden naar uitwedstrijden en sinds dit jaar is er een Turkse vader die vlagt. Na de kampioenswedstrijd wordt er dit keer geen MacDonalds aangedaan maar regelt de neef van de broer van de buurman van deze Turkse vader broodjes Kebab die de jongens ook lekker vinden. Dit jaar gingen er ook Tukse en Marokkaanse Tilburgers mee naar Engeland en stellen hun ouders slaapplaatsen beschikbaar voor de Engelse jongens. We zijn tenslotte Allemaal Tilburgers.
Sport is goed voor de integratie, hulde aan alle vrijwilligers en ouders van NOAD!(en van alle andere verenigingen)
Nooit Opgeven Altijd Doorgaan!