Reve

Op 15 april sprak Erwin Mortier een indrukwekkende grafrede uit tijdens de uitvaart van Gerard Reve in het Belgische Machelen aan de Leie, de streek van de Lathemse school. “Gerard Reve is dood, maar Gerard Reve kan niet sterven”. Geboren in 1923 bracht hij zijn jeugd door in Betondorp, onderdeel van het tuindorp Watergraafsmeer. Evengoed had zijn wieg gestaan in de wijk Jeruzalem. Dan had Tilburg er een onsterfelijke burger bij gehad. Nu moeten we het doen met de Tilburgse School.

Wie de biografie naslaat van Reve, leest daarin dat hij na het bezoek aan de Grafische School in Amsterdam diverse baantjes had, waaronder rechtbankverslaggever voor Het Parool. Nog een reden om te betreuren dat Reve niet in Tilburg is geboren en getogen. Mocht hij nog leven dan had hij verslag kunnen doen van een rechtzitting van de Raadkamer die zich onlangs op 7 april in de ochtend afspeelde. Het ging hier om het ontbreken van toezicht door de rechter-commissaris op de curator betreffende het faillissement van de Tilburgse Kunststichting, waarvan de ‘moordenaars’ beweren dat deze een natuurlijke dood gestorven is.

De zaak spitste zich toe op de verkoop van het Duvelhok uit de boedel van de Tilburgse Kunststichting. Ter zitting bleek dat de curator zich bij het bepalen van de verkoopprijs gebaseerd had op een destijds – een kleine tien jaar geleden – in opdracht van de ABN-AMRO bank uitgevoerde taxatie van het onroerend goed. De curator tekende daarbij aan dat de gemeente Tilburg zich in deze benaderingswijze goed kon vinden. Maar onderzoek bij het kadaster leerde dat naast het Duvelhok ook nog een extra stuk bouwgrond van 700 m2 in de koop was besloten en de gehele inventaris, zonder dat zulks van invloed was op de hoogte van de verkoopprijs. Samengevat komt het hier op neer dat de curator het Duvelhok voor ongeveer de helft van de werkelijke waarde verkocht heeft aan de gemeente Tilburg.

Goed voor de cultuur, zou Reve zeggen. Maar waarom staat het Duvelhok, het belangrijkste industriële monument van Tilburg, dan nog steeds leeg met dichtgespijkerde ramen en een caravanstalling voor de deur. Op de krantenberichten afgaande, weet de Tilburgse School daar meer van. Bouwontwikkelaar Heerkens-Van Bavel zou samen met de horecaondernemer Auberge en de Tilburgse School een partycentrum voor kunstliefhebbers in het Duvelhok willen opzetten. Een slag in het gezicht van de kersverse stedelijke cultuurmakelaar die nog leurt met het NWE Centrum voor Beeldende Kunst.

Interessant wordt nu, voor welke prijs de gemeente Tilburg het Duvelhok van de hand zal doen. Als de gemeente een marktconforme prijs hanteert bij de doorverkoop van het Duvelhok aan bijvoorbeeld Heerkens-Van Bavel, kan de curator niet meer volhouden dat hij in het belang van de schuldeisers heeft gehandeld. En als dezelfde (te) lage prijs wordt gehanteerd door de gemeente dan wordt de burger van Tilburg in realiteit opgezadeld met de onaangename gevolgen van het deficit dat door het gemeentebestuur in een moment van onachtzaamheid over de Kunststichting is afgeroepen.

Reve, schrijver van het leven zelf, zou zeggen: “Blind zijn is niet erg, maar je ziet zo weinig.”

Z.T. Zelfbevlekking Tilburg