Het is niet omdat de lente eraan komt dat ik ze overal op straat zie. Er hangt iets heel anders in de lucht. De Tilburgse Revue komt er weer aan. En dan komen ze weer tevoorschijn. Twee per dag is wel het minimumaantal momenteel.
Het gebeurt altijd rond de tijd dat we met de Tilburgse Revue naar buiten gaan treden. Zoals nu. De oproepen voor de audities worden binnenkort gepubliceerd alsmede een duizelingwekkend diepteinterview met het schrijverscollectief waarvan ik deel uit maak.
En nog vóór er iets over gepubliceerd is beginnen ze mijn pad weer te kruisen, de revue´ers. Zogauw ik mijn neus buiten de deur steek kruis ik koorzangers, bots ik op balletmeisjes, kom ik spelers op het spoor en struikel ik over changeurs. Mede-auteurs als Ed Schilders en Jace van de Ven hebben er minder last van, maar die frequenteren de Heuvelstraat niet zo vaak als ik. Voor mij is het echter een vast ritueel. Zogauw de nieuwe revue in de openbaarheid dreigt te komen lijkt het of alle revuemedewerkers zich in de richting van de binnenstad begeven. Alsof ze in de nabijheid van de schouwburg willen zijn. Zoals lemmingen de zee inlopen. Dat ze mij dan automatisch tegenkomen is dan mooi meegenomen. Kunnen ze fijn ‘helheure’. Maar ja, ik mag nog niks zeggen. En ik ga er nooit over. Desnoods weet ik nog van niks.
Van de website worden ze ook nog niet veel wijzer. Alhoewel…De aanmeldingsformulieren staan er al op. Voor de rest niets dan wat algemene berichtgeving. Zoals dat vaker met websites van theaterproducties gaat als er even geen voorstelling is.
Maar nu komt er weer beweging in. Vandaar dat ik voor deze aflevering wel een link durf te plaatsen. Voor de revueliefhebbers onder jullie. Of de websurfers met toneelambities. Want je weet maar nooit wie er langs surft. Buiten de halve revuecast dan. Want die ga ik allemaal doorverwijzen naar deze column als ik ze, in aantallen per dag oplopend, tegen kom. Kunnen ze gelijk door naar de site waar ik jullie bij deze ook naar doorverwijs. Als je wilt weten hoe het is om dertien dagen in de schouwburg te staan. Op het podium of achter de schermen. Als je wilt weten hoe het is om deel uit te maken van het meest heterogene toneelgezelschap van Tilburg. Vol mensen die je anders nooit ontmoet zou hebben. Voor een verrijking van je leven, voor een podiumervaring die op geen een opleiding te leren, en voor innige vriendschappen en liefdes, die vaak overgaan bij het vallen van het doek van de laatste voorstelling maar soms ook voor het leven zijn.
Kijk in elk geval even op de site. Want wat heb je te verliezen?