Enkele dagen geleden rees een zwarte rookwolk op boven het beeldhouwatelier van Gerard van Rooij. Een ramp tekende zich af. Onverlaten hadden het overwegend houten gebouwtje aan de rand van het wandelpark in Huize Assisië in Biezenmortel in de hens gestoken. Op de vroege zondagochtend kon de beeldhouwer de trieste balans opmaken van wat zich de avond tevoren had afgespeeld. De beelden waren door de hitte uiteengespat; het gereedschap gesmolten of verbogen. Geen dak meer en de muren nauwelijks nog overeind. Een treurig drama. Zoals gewoonlijk bij rampspoed, van de daders is geen spoor te bekennen.
Na afloop van het roemruchte 12 daagse festival ‘De Kunst van het Onvolmaakte’ in het kader van de herontwikkeling van Huize Assisië, betrok beeldhouwer de Rooij met zijn markante stenen beelden het kleine paviljoen. Zijn komst vloeide voort uit de aandacht trekkende internationale beeldententoonstelling ‘STEEN landschap’ die deel uit maakte van dat spraakmakende festival. De komst van dit beeldhouwatelier was tegelijkertijd een eerste stap in de herontwikkeling van deze enclave die een eeuw lang het exclusieve domein was van verstandelijk gehandicapten. Zij hebben de laatste jaren in grote getalen het terrein verlaten om opgenomen te worden in de maatschappij.
Nu doet de maatschappij andersom zijn intrede op dit prachtige terrein. Dat het onvolmaakte zo letterlijk genomen zou worden, had niemand kunnen voorzien. Maar misschien is het een aanleiding voor de Stichting Prisma om de ontwikkeling die was ingezet nu met voortvarendheid verder aan te gaan pakken, zodat meer mensen betrokken raken bij de toekomst van deze unieke plek. Op weg naar de realisatie van het Ruigoord van het zuiden. Er ligt al vele maanden een interessant plan om een laboratorium voor kunst en ontwerp van de grond te tillen in de hallen van het voormalige activiteitencentrum. Ondanks hehaald verzoek hebben de initiatiefnemers nog geen spoor van antwoord vernomen. Er moet kennelijk eerst vuur zijn, wil er iets van aandacht komen.
Over naar goed nieuws. Hans Teurlings, artistieke leider van dansgezelschap RAZ, waarvan het pand aan de Ringbaan Zuid wordt ontmanteld vanwege subsidieperikelen, gaat als Tilburgse KunstenMaker-vluchteling een avondvullende voorstelling maken bij Scapinoballet Rotterdam. In de kale leeggeplukte studio werkt hij nog aan de laatste RAZ voorstelling. “Vanuit Tilburg wordt er zeker niet meer gewerkt”, zegt Teurlings vastbesloten, “Die laffe stad laten we met rust”.
En hij is niet de enige die de pijp aan Maarten geeft. Anton Dautzenberg / Troy schrijft: “Ik ga stoppen bij Tilburgz, ik wil artistieke vrijheid!” De webzmaster vindt dat de gedichten van Anton Tilburgz belachelijk maken. De laatste druppel die de emmer deed overlopen was het gedicht ‘Artistieke vrouwen’. Gaat het eindelijk weer een keer over kunst, loopt het met een sisser af.
K.Z.T.E.O.V.U. Kunstenaars Zonder Tilburg(z) en Omstreken Verenigt U