Er zijn van die verloren uren waarop je je eens kunt buigen over dat ene idee voor dat ene gedicht dat al zo lang door je hoofd spookt. Of over die tekst voor de Tilburgse Revue die in mei af moet zijn. Of over welk meesterwerk dan ook dat de weg naar het papier nog niet heeft afgelegd. Maar dan zijn er de sologames van home.nl.
Ook ik wil nog wel eens wat in het luchtledige zitten te gamen. Ik geef er geen geld aan uit, maar die gratis online rondzwervende computerspelletjes willen mij nog wel eens in de ban houden.
Vooral de lokroep van home.nl/producten kan ik dikwijls niet weerstaan. Provocatief bovenaan de lijst van mijn favorieten prijkend weet deze pagina mij toch telkens weer te verleiden tot een kort bedoeld bezoek dat altijd uitloopt.
Soms stop ik er een tijdje mee wegens lasogen of rsi’erig aanvoelende polsgewrichten. Maar ik weet dat ik weer terug zal keren.
Mijn favoriet is Alchemy. Iets met runetekens van een gelijke kleur of een gelijke vorm die naast, boven of onder elkaar geplaatst dienen te worden. De runen die nergens terecht kunnen worden in een soort ketel met lava gekieperd tot ie overloopt.
Rond de tijd dat ik het tot Tovenaar Eerste Klas heb gebracht loopt ie bij mij altijd over. En dat lijkt hoog, Tovenaar Eerste Klas. Maar dat is het niet. Want als ik de high scores zie krijg ik het vermoeden dat er nog vele hogere rangen zijn. Rangen die onbereikbaar voor mij zijn. Omdat ik ook nog een leven naast de pc heb. Omdat het werk mij regelmatig roept. Omdat het avontuur met de buitenwereld dat ik dagelijks aanga mij meer schenkt dan het avontuur met de virtuele wereld.
En toch probeer ik geregeld om mijn hoogste score te verbeteren. Om meer te worden dan Tovenaar Eerste Klas. Wat er daarna ook moge komen. Want diep in ons hart willen we uiteindelijk allemaal hogerop. Al komen wij dikwijls, om met Jan Boerstoel te spreken, niet hoger dan de knieën van de genieën. De genieën die high scores halen van 57020. En dat was dan alleen maar een high score van de afgelopen week. Als ik dan naar mijn eigen gemiddelde score kijk heb ik nog een lange weg te gaan. En ik weet dat behalve het talent ook de toewijding mij ontbreekt. De weg is oneindig lang en uitzichtloos en de high score-houders bevinden zich in het rijk achter de horizon. Maar ik blijf naar de horizon toe lopen. Gamen op je pc is derhalve een intense verkenning van je ziel. Die verre van verhelderend werkt.