Tilburg telt zijn zegeningen. Een 18-jarige studente uit Texel met TilburgRockAcademische achtergrond wordt op het juiste moment als 200.000 ste inwoner achteloos uit de hoge hoed van het gemeentelijke goede nieuws getoverd. Zeg nou eerlijk. Een op de vluchtelingenvloed aangespoelde allochtone Moslima, die via stripstad Kopenhagen in Treffend Tilburg beland is, kan zich tegenwoordig moeilijk laten inschrijven als nieuwe bewoner op het magische ronde inwonergetal van de binnen afzienbare tijd 5e stad van Nederland.
Sinds Tilburg verstoken is van de meest elementaire (culturele) voorzieningen wil het stadsbestuur onze stad kost wat kost aan de vergetelheid ontrukken. Men grossiert daarom dagelijks in goed nieuws. Om al dat goeds te vieren, worden de mupi’s ingekleurd, de speciale T-magazines uitgegeven en met taart gesmeten dat het een lieve lust is, tot over de stadsgrenzen heen. Tot in het Mekka van Den Haag wordt de ene na de andere bezweringsformule voor de camera’s uitgesproken; de T viert hoogtijdagen; de flitsende campagne ‘Tilburg- Vooruit’ dendert over onze hoofden heen. Intussen VeeJeet de burgervader er in zijn werkkamer in het stadhuis lustig op los als opmaat voor het komende centrum voor beeldende kunst. Alles naar Oss’model: ’hooggaattie met de educatie’. Waar de puinhopen van de Tilburgse Kunststichting al niet goed voor zijn.
In het hoofdartikel van de decemberuitgave 2005 van Tilburg Magazine laat de gemeentelijke thuisredactie het doek open gaan voor de nieuwe initiatieven aan het cultuurfirmament. Zo vernemen we van de fantastische gevolgen van de ‘shake out’ van Jagers, redder in noodtijdagen, die zich sterk maakt voor het dynamische theater van onze (kapot)makerstad. Er wordt wat afgebouwd en gerenoveerd voor de creatieve horeca in de NWE Vorst. “Eens zullen er de hele dag leuke en nieuwe dingen gebeuren in een vooral veilige omgeving”.
En dan onze paramilitaire kunstbrigade KeCT die zich in een gemeentelijk pand genesteld heeft aan het Wilhelminapark om zich het komende halve jaar vanuit het vrij verkozen zelfstandig ondernemerschap eens te gaan bewijzen. Want zo redeneren de initiatiefnemers en waterdragers van de politieke cultuur: “het heeft een goede sfeer en de ligging is goed, met een park aan de voorzijde (de Tilburgse afwerkplek) en een kinderboerderij aan de achterkant. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Dat kan niet meer mis. Tilburg is ook overspoeld geraakt met kunstuitlenen. Zo heeft Villa d’Arto de oorspronkelijke Tilburgse kunstuitleencollectie opgefrist met werkjes uit Uden. Ze willen graag in Tilburg blijven met het Tilburgse culturele erfgoed als melkkoe.
Misschien wordt het tijd dat er wat discussie op gang komt tussen de curator van de Tilburgse Kunststichting en het gemeentebestuur. Het zou me ook niet verbazen als ze, na het nauwkeurig lezen van de dossiers roerende en onroerende zaken, tot de ontdekking zijn gekomen dat het uiteindelijke resultaat van het faillissement toch net iets anders uitpakt dan ten tijde van de stekker-uit-operatie werd verondersteld.
Met die troostrijke gedachte in mijn hoofd stapte ik Little Devil in de Stationsstraat binnen. Een plek waar het nieuwe cultuurbeleid nog geen greep op heeft gekregen. Het café en de kleine achterzaal stroomden vol en plots stond daar de nieuwe band Powervice. Godallemachtig wat een show. Een fantastische happening met first aid for crowdsurvers. Deze kersverse metalband uit Tilburg en omstreken is pas echt nieuws. Zelfs de afdeling communicatie van de gemeente was present. Teun, de woordvoerder van de wethouder van cultuur van Tilburg, veegde net de laatste resten van de T-taart van zijn lippen en stortte zich op een frontpositie. Nu maar hopen dat het cultuurbeleid van Tilburg er geen vat op krijgt.
P.Z.T.T. – Powervice Zingt en Tilburg Telt.