Nog niet zo lang geleden woonden er in het zuiden van een land Tilburgers. Niet alleen stonden deze mensen bekend om hun noeste textielarbeid, ondernemingszin, creativiteit en culturele ontwikkeling (zoals hun hoofdman steeds vertelde) ook beschikten zij over hun eigen water.
Nu klinkt dat in onze moderne industriële oren misschien wat vreemd, want elke zeikerd beschikt toch over zijn eigen water, maar deze mensen hadden het als ware opgepot en verstopt in hun eigen grond.
Maar de Tilburgers werden omsingeld door andere waterbaronnen, veel groter en machtiger dan zij zelf. En zij eisten al het Tilburgse water op. Dat was even slikken natuurlijk, maar de ontwikkelingen kwamen in een stroomversnelling, want men besefte heel goed dat de weliswaar gedwongen verkoop ook geld, zelfs heel veel "euro’s" kon opleveren. De voormannen uit de goegemeente namen een stevige slok van hun nog eigen zo hoog gewaardeerde prise d’eau en schraapten hun keel.
De eerste waterman die opstond, was Hans van het CDA. Hij wist het langst van de gouden kruik en wist dus ook als eerste dat het echt over vele miljoenen zou gaan. Triomfantelijk bazuinde hij dan ook rond dat Tilburg binnenkort geld als water had en dat je daarmee van heel veel hobbelpaden prachtig geasfalteerde wegen kon maken.
Aanvankelijk riep iedereen ach en wee. Pure partijpolitieke jaloezie natuurlijk, want ze visten feitelijk al achter het primeursnet. Waarom hadden ze niet zelf eerder geroepen? Eigenlijk wisten ze toch allemaal van het gouden kruikje?
En dus gebeurde wat iedereen voorspeld had: de borrel bij het aanbreken van het nieuwe jaar was nauwelijks ingeschonken of clanhoofd Jan van de PvdA wist een nog betere, want edeler, bestemming: de armoede zou voor eens en voorgoed aangepakt worden.
Gon was weliswaar maar het hoofd van het klein groen clubje bodem- en bomenbeschermers, maar wilde toch niet achterblijven en waagde ook een duik in het kruikje. Een nog heldere bestemming was moeilijk, dus werd de overtreffende trap gezocht in een knap geformuleerd maar zeer wollig doel: het geld moest worden "ingezet op wat alle Tilburgers aanging: samenleven,in al zijn diversiteit, dynamiek, complexiteit, maar ook eenvoud!". Een Kyoto-eindformulering bij uitstek!
Heusden leek in last: miljoenen waren voorgespiegeld, maar gelukkig was men niet: want wat moest men er nou echt mee doen. Een wijze raad was duur en dus besloot men via een stemming een keuze te maken. En massaal toog men naar de stemcomputers: beloonde de één wat voor zijn ideeën, strafte de ander wat af voor de hare, tikte met een pennetje wat links en wat rechts maar koos vooral voor het Algemeen Belang: allereerst wilde men voortaan eerst zelf gehoord worden: men wilde dan ook stevige wijkraden. Zo maar wat roepen was uit den boze, en de voormannen en -vrouwen moesten niet denken dat de burger onmondig was en dat zij zonder zijn advies altijd over hem mochten beslissen.
En vervolgens werd de buit van het gouden kruikje eerlijk verdeeld : een beetje voor de wegen, een beetje meer voor de bestrijding van de armoe, voor een minimasuper en de Voedselhulp, voor goedkoper en frequenter openbaar vervoer, voor meer huizen, ook voor ouderen, voor starters, en voor mensen die niet zelf een greep uit een gouden kruikje konden doen. En iedereen was tevreden! En toen er weer eens een feestje was, Trakteerde Tilburg echt: iedereen mocht gratis komen.
Reacties
5 reacties op “Het gouden kruikje”
Wie (?) wonen er in het zuiden van een land Tilburgers en waar ligt dat land van de Tilburgers waar die mensen dan in het zuiden wonen. Was het niet Leiden in last?
Wat was het probleem dan in Heusden?
Wat is feitelijk de strekking van dit “Sprookje van het gouden kruikje.” De wens die de vader van de gedachte is?
Men koos voor het Algemeen Belang met hoofdletters? Men koos dus niet voor het algemeen belang zonder hoofdletters. Per definitie is het Algemeen Belang dan een enkele rechtspersoon, in dit geval een politieke partij, terwijl het algemeen belang een bekend begrip is. Met andere woorden, voor het goed van allen.
Dus de wens is het gouden kruikje eerlijk te verdelen aan de rechtspersoon, het Algemeen Belang. Van verdelen is dan geen sprake daar het Algemeen Belang slechts 1 rechtspersoon is. Wat logischerwijs een beetje moeilijk deelt. Of vanuit een politieke wens die ik niet achter het sprookje hoop te verwachten, juist een makkelijke manier van delen.
De erfenis van een 1 kindgezin brengt de minste problemen met zich mee.
Gelukkig mag wel iedereen op het feestje van Algemeen Belang komen om sigaren uit eigen doos te krijgen.
Sprookjes schrijven is toch een talent dat je moet hebben of misschien eventueel zou kunnen aanleren, wat ik betwijfel, evenals sigaren uitdelen die niet uit de doos van de krijger komen.
Ik weet niet of de burger zit te wachten op meer sprookjesvertellende bestuurders. Ik denk dat we er daarvan ruim voldoende hebben.
Zeker in Tilburg een erg ruime keuze.
Volgens mij snapt jan het niet!
Maar ja het niveau? spookjes krijg je al op de lagere school. Dat is blijkbaar de doelgroep hier.
Beste Gerrit,
begin eens met te zeggen wie je bent. Zeker alvorens over niveau’s te spreken. Het aanhalen van het “niet snappen” is over het algemeen een gevolg van niet kunnen uitleggen. Ik heb je bijdrage op een ander weblog ook gelezen en die maakt feitelijk wel duidelijk in welke hoek ik je moet zoeken.
Maar wees gerust…ik zoek niet omdat ik niet hoop te vinden.
met vriendelijke groeten,
Jan van Beurden nummer 30 TVP
Beste Jan
Ik zeg eerlijk wie ik ben. En met mijn achternaam heb je niets te maken!
Ben jij zo’n politieke regent die denkt dat hij het nog eens extra moet uitleggen? Het volk is niet gek eerder andersom.
Maar de burger. Dus ik ook zit echt niet te wachten op het feit dat een bestuurder zijn sprookjes in sprookjesvorm gaat vertellen. Dit vind ik iets van het niveau van die bestuurder zeggen, en niets over welke andere persoon en welk ander niveau dan ook.
Als je dat wel denk. Dan geloof jij duidelijk nog wel in sprookjes. En sprookjes horen op de kleuterschool thuis! Maar niet in de raad of college.
Beste Jan en Gerrit
De huidige politiek hangt van sprookjes aan elkaar! De sprookjes van Grimm zijn als programma nog geloofwaardiger.Zeker als de partijen hun punten die eigelijk al sprookjes zijn in sprookvorm gaan brengen, ja dan moet je niet meer verwachten dat men inhoudelijk reageerd. Eigenlijk wil de huidige eenheidsworst politiek gewoon verder met waar ze gebleven zijn. Er zal als het aan alle zittende partijen ligt dan ook niet zoveel veranderen en de huidige machtsverhoudingen.
NEERLANDS WELZIJN BETREURT DIT!
Hoognodig zijn belangrijke zaken die NEERLANDS WELZIJN ook in zijn programma heeft/had staan, en gewaagde initiatieven die ik ook in de programma had/heb staan.
Zoals:
1.Supersnelrecht.
2.Bindende buurt en straat referenda.
3.Veel aandacht voor de luchtkwaliteit en maatregelen om die locaal te verbeteren.
4.investeren in alternatieve energie (heeft ook met bestrijden van de vervuiling van ons milieu te maken. Niet alleen met betaalbaarheid. is geld dan belangrijker dan het WELZIJN van de inwoners van de gemeente Tilburg?)
5.Na vele jaren van blijkbaar loze beloften eindelijk de Reeshof ontsluiten en het wilhelminakanaal weer bevaarbaar maken.
en nog vele zaken meer.
Maar over 4 jaar zal ik waarschijnelijk met exact hetzelfde programma gewoon kunnen meedoen.Met het verschil dat ik dan door een gedegen fundamement niet door “externe druk”genoodzaakt ben de stekker eruit te trekken.(triest voor de huidige politiek)