Het was weer zo’n dag dat ze in het café naar mijn nieuwe dichtbundel vroegen. Met gerommel met boekjes en Euro’s ten gevolge.,,Wè vraogde gij naa vûr zôn buukske?” vroeg een middelbaar uitsmijterstype. ,,Vier Euro.” ,,Jè, mar ut gao mèn dus om ut princiep! Want as gij mèn dees naa vûr niks gift vèèn ik dè zôo fèèn dèk er misschien wel zeuve of tien uuro vûr geef! Want as ik hier un glas bier vûr niks krèèg wil ik daor gerust twee keer zôo veul vûr geve as normaol, want ut gao mèn om ut princiep! En zôo is hil mun lèève naa, dè doek al vèèfendertig jaor zôo!” Voordat ik over deze transactie kon nadenken vroeg hij wat ik wilde drinken. Ik had nog. ,,Ik vraog nie wè ge hèt!” riep hij met vervaarlijk rollende pupillen. ,,Of ge naa un miljoen of tien miljoen hèt dè vraog ik nie, ik vraog wè ge wílt!” ,,Ik bedoelde dat ik nog te drinken had.” ,,Jè, leuk. Marco!” schakelde hij op de barkeeper over. ,,Goed opschrèève, hè. Want ik gao net zôo lang deur totdèk hier un kórtje heb ligge. Of ut naa vûr twintig of vûr virtig uuro is. Want zôo is hil mun lèève naa, dè doek al vèèfendertig jaor zôo.” Vervolgens leende hij bij de uitbater vier Euro om alsnog mijn bundel te kopen. ,,Ik zal het vanavond even doornemen, mijn zoon!” sprak hij terwijl hij zich met de bundel op het voorhoofd sloeg. ,,Dan gao ik dè leze as ik vanaovond meej mun mèske te bed lig en ik heb un goei huwelijk mar ik doe niks as vrèmdgaon, hè. En zij ôok. Want unne gestole appel smókt lekkerder dan eene die ge kunt kôope. En zôo is hil mun lèève naa, dè doek al vèèfendertig jaor zôo! En dan gaon we straks de kerstbôom zette en dan hang ik die kerstballe aon d’r tepels en zônne kegel meej un hókske dûr d’r schaomlippe heene en dan kôom ik meej dieje piek…En zôo is hil mun lèève naa, dè doek al vèèfendertig jaor zôo…”
Geplaatst