Kameraad wethouder van cultuur heeft kameraad directeur van het Jan Cunencentrum in Oss de opdracht gegeven het plan Centrum voor Beeldende Kunst Tilburg nader uit te werken. De zesde stad van Nederland zoekt grote voorbeelden. Wethouder en ambtenaren hebben het erg druk de laatste tijd. Zo druk dat een rekenfoutje bij het berekenen van de huur van de De NWE Vorst onvermijdelijk was. De bedrijfongevallen op weg naar de KunstenMakersStad zijn niet van de lucht. Zo kunnen de Stichting Kino en de culturele werkplaats St. Anna het de komende jaren wel schudden. Alleen de fotogenieke makers die opgenomen zijn in het PlaatjesboekCultuurNotaTilburg kunnen rekenen op financiële steun.Rudi Klumpkes is met zijn Stichting Kino al jarenlang de audio-visuele steun en toeverlaat van vele kunstenaars in de stad. Hij heeft te horen gekregen dat zijn beeldend vermogen de nieuwe KunstenMakersNormen niet overstijgt. De kunstenaars van St. Anna overkwam hetzelfde. Dak boven het hoofd, dat is voortaan je eigen probleem, zo adviseerde de KunstGrootBereikCommissie – kortweg KGBcie. Deze was op pad gestuurd om het artistieke kaf van het koren te scheiden. De toon van schrijven namens het College van B & W in de richting van deze makers is op de nieuwe aanpak afgestemd. Wij citeren:
>> …….Overeenkomstig het advies hebben wij besloten uw verzoek om subsidie af te wijzen……. maar, dat het de makers van St. Anna wezenlijk ontbreekt aan artistiek inhoudelijke en professioneel realistische onderbouwing………maar, de commissie vindt het uiteindelijk niet genoeg om de koepelstichting St. Anna alleen op basis van een paar succesvolle voorstellingen een waarderingssubsidie te geven voor de komende jaren…….maar, van St. Anna wordt verwacht dat ze de professionele winden kennen zoals die, in het podiumkunstensegment waarin ze opereren, waaien ………maar, de commissie vindt het buitengewoon onprofessioneel om een nieuwe commissie te confronteren met onvrede over het advies van de vorige commissie. De commissie concludeert dan ook dat er sprake is van weinig zelfreflectie, weinig evolutionaire groei, een zeer magere eigentijdse professionaliseringsdrang en een relatief kleine rol binnen het culturele klimaat van de stad Tilburg en adviseert dan ook negatief.<< Maar.......waar ging het ook al weer over. Voor de huisvesting ontvangen deze 5 kunstenaars jaarlijks ongeveer EURO 6.000 (Euro 1.200 p.p.) om een dak boven het hoofd te hebben. Dat geld krijgen ze van de afdeling cultuur van de gemeente en ze betalen dat vervolgens aan de afdeling huisvesting van de gemeente weer terug. Van gemeentelijke vestzak naar gemeentelijke broekzak dus. Voor kosten van de vele theaterproducties en de dagelijkse boterhammen zorgen de kunstenaars zelf, al vele jaren lang. Ze treden wereldwijd op in bijvoorbeeld steden als Berlijn, Parma en New York. In de vakliteratuur worden ze beschreven als unieke fenomenen in de wereld van het objecttheater, in de volksmond aangeduid met poppentheater. Dit jaar waren ze goed voor de opening van het nieuwe theaterseizoen in De NWE Vorst. Dat valt niet te rijmen met de kwalificaties die namens het College van B & W over de hoofden van deze voor Tilburg belangrijke kunstenaars worden uitgestrooid. Er is meer wat niet is te rijmen. Destijds, onder leiding van oud cultuurwethouder Jan Timmermans, zijn de eerste stappen gezet om serieus werk te maken van een kunstenaarsbeleid. Een aantal kunstenaars kreeg toen een kleine subsidie om de kosten van huisvesting te kunnen betalen. Daar gebruikte de gemeente het geld voor dat ze van het rijk had gekregen om incidentele kunstactiviteiten te bevorderen (zogenaamde IKA-PBBK-gelden). Dat geld was dus niet bestemd voor huisvesting. Om dat probleem met het Rijk te omzeilen, bedacht de gemeente de term ‘aanmoedigings- of waarderingssubsidies’. Ze wekte daarmee de suggestie dat het om kunstactiviteiten ging. Een leugentje om bestwil waar geen haan naar kraaide. Nu wordt de kunstenaars Bram Wiersma & Moniek Smeets, Ad van Iersel, Ton de Gouw (en Rudi Klumpkes), verweten dat de huisvestingssubsidie niet past in het aanmoedigingsbeleid van de gemeente Tilburg. En zo is de cirkel weer rond. Kafka had het niet beter kunnen duiden, hoe de wondere wereld van de huidige kanselarij in elkaar steekt. Misschien bent u ook nieuwsgierig geworden naar de beulen van deze valbijlcommissie. Er zit een eerzame danser in, een onduidelijk persoon uit het Bossche culturele leven en een dramaturg als voorzitter die ook al betrokken was bij de vorige commissie. Geen van de drie is ooit gesignaleerd bij de voorstellingen waarover ze moesten oordelen. Ze doen veel goeds in stilte; Z.T. – Zinkend Tilburg.