Meimarkt

Komend weekend zal de Meimarkt vast weer vergeven zijn van de bakken met elpees. Want iedereen wil van zijn elpees af. Vooral de soundtrack van ´Once upon a time in the west´ is elke meimarkt weer een trouwe winkeldochter. Ook ´Grease´ is een running gag in het jaarlijkse platenaanbod.
De treurigste running gag van de Meimarkt vond ik altijd de gesigneerde elpee van Gert en Hermien. Of het nou in de tweede of de twintigste bak was, altijd dook hij weer op. En het waren heuse handtekeningen van dit veelbesproken showbizzkoppel. Zelfs de dood van Hermien bleek niet verkoopbevorderend te werken. De laatste jaren zie ik ‘m echter niet meer. Zou er dan eindelijk een passant zijn geweest die deze schijf op waarde wist te schatten en eindelijk aan die jaarlijks op het scheiden van de Meimarkt doorverkochte restpartij ontrukte? Of is de plaat domweg gebroken? Iets zegt mij dat het laatste het meest waarschijnlijke is. Veel platen op de Meimarkt zijn de platen die niemand meer wil. Bakken vol vergane glorie. Voor zover er ooit sprake van glorie geweest is. Maar soms is de tragiek van degene die ze aan de man probeert te brengen nog groter. Zo stond ik een paar Meimarkten terug in een platenbak te rommelen met een hoog ‘Alle dertien goed’-gehalte. ,,Zuukte iets speciaols, meneer?” vroeg de kraamhouder mij. ,,Nee” antwoordde ik. ,,Mijn smaak is heel breed.” ,,Jè, ik heb oôk un hil breje smaok” zag de kraamhouder zijn kans schoon om van wal te steken. ,,Ik heb thèùs drieduuzend elpees. Meej allerhande sôorte meziek. En soms hou ik dan thema-aovonden. Dan draoi ik hil d’n aovond allenig mar jazz of allenig mar Fraanse chansons. En dan draoi ik vèèf of zis elpees aachter mekaor, hè. En dan zit ik hil d’n aovond boove en mun vraaw zit dan beneeje.” Even zweeg hij, alsof hij de gedachte aan dit echtelijke tafereel even moest laten bezinken. Toen zuchtte hij even en sprak: ,,Jè, dès hil gezellig, zôn thema-aovond.”